DSC02549 (4)

V.*# oraz to ciemniej, wiatr północny chłodzi, Na dole tuman, a miesiąc wysoko,

Pośród krążącej czarnych chmur powodzi We mgle niecałe pokazował oko;

I świat był na kształt gmachu sklepionego, A niebo na kształt sklepu ruchomego, Księżyc jak okno, którędy dzień schodzi, j

Zamek na barkach nowogródzkiej góry^{1 2 3 4 5}

* Od miesięcznego brał pozłotę blasku,

¹⁰ Po wałach z darni i po sinym piasku Olbrzymim słupem łamał się cień bury Spadając w fosę, gdzie śród wiecznych cieśni Dyszała woda spod zielonych pleśni

/Miasto już spało, w zamku ognie zgasły, Tylko po wałach i po basztach straże Powtarzanymi płoszą senność hasły; Wtem się coś z dala na polu ukaże, / Jakowiś ludzie biegą tu po błoniach, /

15

1

¹ Cyferkami oznaczono „Przypisy historyczne [poety]”, patrz str. 60. Objaśnienia pod tekstem pochodzą od wydawcy i — nie

2

liczne (zaznaczone) — od autora.

3

f2] tuman — mgła.

4

   pokazował — pokazywał: forma staropolska (podobriie dalej, np. zaprawując, zowąc, popisować).

5

   gmach — (stpol.) komnata; por. w. 78, 583 itd.

(61 sklep — sklepienie.

[16] b as ł y — dawny narzędnik liczby mnogiej rzeczowników męskich i nijakich, który stał się ulubioną formą języka poetyckiego (podobnie dalej, np. ni prośbą, ni dary).