DSC03306 (2)

50

weryfikac34* polegającą na sprawdzeniu liczebności kryteriów ^ /optujących nocno lub słabo₉ nie za wariantem a przeciw b/ i n„ czebnoścl kryteriów T /optujących wprawdzie słabo_t zgodnie _z duchem relacji Q, jednak przeciw dominacji wariantu a/.

Wyższa liczebność zbioru K wskazuje na relację mocnego przewyższania a S_p b, odpowiedź negatywna generuje dwie odpowiedzi; relacja przewyższania a S b może być tylko relacją słabego przewyższania, nie wyklucza się jednak relacji mocnego przewyt-ssania b Sp a.

Tabela 1.7

Wyniki porównać parami wariantów zbioru A

Przed lute nie linii netra nr	1 4 5 7 N 78
Relacje nocnego przewyższania	11 9 4 9 13 S 7 S 9 10 11 13^b13 V
Relacje słabego prze wy ta tania ■ 1	4 13 H 13 N 5 10 11 13 S 13 5 15 H

■6 podstawie l.i* Łagreze, J. Si^kos [12. e. 57].

Uzyskane wyniki z porównań par wariantów warto zestawić w po* wtwcl tabeli, której każdą kolumnę przeznaczany dla jednego wa-riaatt, w wierszach zaś wymieniany warianty mocno i słabo prze* wytężono. Tytułem przykładu poda jeny wycinek tabeli /1.7/ porók* Mi porani dla zadania wy toru rozbudowy netra paryskiego /numer wariantu oznacza linię wetrą, którą należałoby przedłużyć/.

n

przykład linia nr 5 /trzecia kolumna/ prze*jtmtm mocoo 9 oraz 15 S, słabo natomiast linię 15 W.

W fazie drugiej procedur BŁBKTRY IV korzystamy z uitanowiaaptfll relacji przewyższania Sp, S_r w celu uporządkowani* zbiorą «•-rlantów A. Ze względu na to, ze może wystąpić brak pnrńwnj— |goQ ci, należy się spodziewać częściowego uporządkowania zbioru A.

Tabela 1.8

Kwalifikacja wariantów

Warianty przedłużenie linii metra nr		1 4	5	7N	7S	8	9 10	11	ni
Wyłącznie dla	dominacja	0 1	2	7	3	0	0 1	1	-I ^7
relacji
^SF	słabość kwalifikacja wariantów	0 2	0	1	2	0	7 2	3	1 I
	/dominacja -słabość/	0 -1	2	6	1	0	-7 -1	-4

Na podstawie E.J. Legrezo, J. Si skos [i 2, s. 59].

(

Podstawową rolę w porządkowaniu odgrywa prawdopodobnie relacja nocnego przewyższania Sp. Dysponujemy deterministyczną relacją przewyższania, kwalifikujemy więc elementy zbioru A do podzbioru BsJ A posługując się procedurą kwalifikacyjną. Jej istota zasadza się na włączeniu wariantu a do zbioru B: liczymy warianty przewyższone przez wariant a, stanowiące o sile wariantu a, odejmujemy od tej wartości liczbę wariantów przewyższających wariant, a stanowiących o słabości pozycji wariantu a. Relacja nocnego przewyższania decyduje przede wszystkim o priorytecie wejścia do febloru B. Procedurę kwalifikacji pokażemy na przykładzie zaczerpniętym z oytowanego już zadania wyboru rozbudowy metra paryskiego /tabela 1.8/. Zauważmy, te podstawy kwalifikacji tworzy relacja 8_p.

Jaką rolę odgrywa w procedurze kwalifikacji relacja słabego uporządkowania 8_f? | Uzupełniającą, jeżeli mamy do czynienia I sy-