DSC03317 (4)

proszkiem lub oblewanie farbami, w atmosferze zabawy i żar. tów.

Ramnawami (kwiecień): obchody rocznicy urodzin Ramy podczas święta czytana jest Ramajana.

Rathajatra (czerwiec/lipiec): „święto rydwanów”, kiedy Pan Dźagannath (jedna z form Kryszny) jest ciągnięty w wielkim rydwanie przez ulice Puri w Orisie (a także w miastach na Zachodzie, gdzie popularny jest ruch Hare Kryszna). -

Raksza Bandhan (sierpień): święto wzmacniające więzi rodzinne. Dziewczęta zawiązują nitki na nadgarstkach swoich braci w zamian za ochronę i niewielki podarunek.

Kryszna Dźanmasztami (sierpień/wrzesień): główne święto Kryszny, upamiętniające jego narodziny. Często czytań^ jest wówczas Bhagatmta Purana.

Onant (sierpień/wrzesień): święto żniw w Kerali, kied^j rozgrywane są tradycyjne wyścigi łodzi-węży.

Ganeś Ćaturthi (wrzesień): święto ku czci boga Ganeś^ szczególnie ważne wśród maharastraianów.

Nawaratri, Durga Pudźa (wrzesień/paździemifc)! świętl^ Bogini. Nawaratri, czyli „dziewięć nocy” tańców ludowy^B czczących Amba Matę, jest obchodzone przez Gudźara#w Indiach i za granicą; ważne w Bengalu, gdzie w ramach kult® Bogini tworzy się wyszukane obrazy Durgi.

Daśahra (wrzesień/paździemik): „Dziesiąta” noc po Natodm ratri, kiedy świętuje się zwycięstwo Ramy nad Rawaną. W części północnych Indii odgrywa się przedstawienia (ramlila) opou^H dające historię Ramajany.

Oprócz dorocznych świąt niektóre rytuały odbywają! się cjo-^i miesiąc lub co tydzień - szczególnie posty poświęcone określot^B bóstwom - takie jak comiesięczny Ekudaśi, kiedy wznosi się proŚfl by do Kryszny, oraz piątkowe modły do Bogini. Ważne są równifl jarmarki (me/a), sakramenty wyznaczające cykle życia (samfccmm oraz święta narodowe, takie jak Wajsakhi (wiosenne święto obchćM dzone 13 kwietnia) czy Dzień Republiki (26 stycznia).. i

I . _{chodzi tam} jedynie w czasie świąt (wtedy też pości, je ifjecjalne potrawy, odwiedza krewnych i daje prezenty).

■ Kalendarz świąt w Indiach różni się w zależności od [miejscowych tradycji, ulubionych bóstw oraz występowania Łętych miejsc. Mogą tam ściągać w określonych porach [joku pielgrzymi - na przykład w święto lokalnego boga lub llogini czy w rocznicę mitycznego lub historycznego wydalenia. Prawdopodobie najbardziej znaną okazją jest WKumbh Mela (mela oznacza „odpust, jarmark”), uroczy-stość odprawiana Co trzy lata w ośrodkach pielgrzymek po-Kjżonych na brzegach świętych rzek. Zbierają się tam tysią-I ce świętych mężów, w tym śankaraćarjourie_s oraz inni przywódcy religijni wraz z towarzyszącymi im ascetami -Kannjasinami. Dołączają do nich miliony indyjskich pielgrzymów; wielu z nich przybywa na melę jeden raz w życiu, aby dokonać rytualnej kąpieli, odbyć darśanę w duchowym ! Zgromadzeniu i otrzymać błogosławieństwo.

I Na boską obecność hindusi odpowiadają na wiele różnych sposobów. Podsumujmy tę część krótkim omówie-*niem dwóch spośród nich: oddawaniu czci bóstwu w świą-jtym oraz służeniu bóstwu poprzez życie religijne we wspólnocie- $

1. Maduraj, miasto świątyń

Starożytne miasto świątyń wTamil Nadu jest czymś więcej niż tylko wielkim miejscem kultu. Jego architektura świątynna i rzeźby są świadectwem tego, jak wcześniejsze pokolenia hindusów starały się służyć i oddawać cześć władającym nimi bóstwom.

Pierwotnie skupiony wokół pałacu królewskiego i osoby króla, Maduraj znalazł się następnie pod wpływem rozwijającego się ruchu dewocyjnego, który zdobył popularność na południu. W czasie kiedy świątynie były finansowane i wznoszone przez rządzące dynastie (między VI a IX wiekiem n e ) wyrosło tam duże, cieszące się prestiżem miasto świątyń lego obecna struktura pochodzi z późniejszego okresu i posiada pewne cechy wspólne z innymi południowoindyj-