DSC03328 (3)

9%

Ilustracją powyższych grup zadań projektowych są schematy 3.3, 3,4 1 3*5. Jednym z wyróżnionych zasobów jest na każdym z nich zasób projektowy. Zasób hipotetyczny jest w każdym z tych przy* podków modelem pożądanego wyniku transformacji /celu/. Istotny* parametrem procedury postępowania jest jakoóć rozwiązania, traktowana jako kryterium optymalności lub koszt uzyskania rozwią-zania mierzony liczbą operacji lub liczbą dyskretnych zmian wartości cech.

W praktyce projektowania obserwujemy przeplatanie się zadań analizy z zadaniami syntezy. Procesowi temu towarzyszą zadani* sterowania, ponieważ właśnie z ich pomocą następuje dopasowanie zasobu projektowego do ograniczeń nakładanych przez zasób transformujący w zadaniach analizy /por. schemat 3-3/ lub syntezy /por. schemat 3.4/.

Interpretacyjne związki zasobów ze światem rzeczywistym /otoczeniem/ decydują o wartości użytkowej rozpatrywanych modeli.

3.2.4. Związki zasobu projektowego z otoczeniem

Zasób projektowy należy do sceny modelowej łącznie z zasobet transformującym /proceduralnym/, którego zadaniem jest realizacja procedury analizy, syntezy lub sterowania. Oprócz zasobu transformującego nogą wystąpić również zasoby pomocnicze, nazywane również zasobami hipotetycznymi. Zasób transformujący łącznie z zasobem projektowym oraz z zasobom hipotetycznym tworzą układ transformujący.

W zależności od grupy zadań /analizy, syntezy, sterowania/ zasób projektowy jest modelem obiektu abstrakcyjnego /zadanie syntezy/ lub modelem obiektu rzeczywistego /zadanie analizy, zadanie sterowania/.

Zasób t ranę forsujący może oddziaływać na zasób projektowy informacyjnie w zakresie funkcjonowania lub informacyjnie w zakresie struktury pod zasób ów /por. 3.2.5/. Istotą oddziaływania informacyjnego w zakresie funkcjonowania jest zalana wartości cech msjści owych zasobu projekt owo go oraz obserwacja wartości cech wyjściowych. !Va podstawie zmian wartości cech wyjściowych procedura postępowania zasobu transformującego określa pożądane tiar toścl cecn wejściowych. OJ działy wanle informacyjne w zakreśl*

struktury pod zasobów polega oo ich powoływaniu, od—ły—ia    t.

wzajemnym komponowaniu tak, aby powstałe związki fuolK.looBlM •§» gly gwarantować rozwiązania zadania analizy, syntezy lob ? terom—— □la. Operacjo te realizowane są przez zasób transformujący|

W św locie rzeczywistym oddziaływaniom informacyjnym sisobm transformującego odpowiadają oddziaływania technologiczne, w my* niku których w rozpatrywanym obiekcie zmianie ulegają    p»—i

własności fizykochemiczne, mechaniczne, elektryczne, organizacyjne 1 inne. Ilustracją rzeczywistych 1 modelowych scen Jest schemat 3«6.

detal

C

Obiekt

zadania

oddziaływanie technologiczne

/np. zaclskania/ oraz oddziaływanie Informacyjne

Zasób

projektowy

mu

Zasób

transformujący

f Obiekt \transformuJąc.

uchwyt

I

Zasób

hipotetyczny

Scena modelową,

Scena rzeczywista

Schemat 5.6. Oddziaływanie technologiczne 1 informacyjne

3*2.5, Struktura zasobu - podział na podzasoby

Zasób projektowy Z może być przedstawiony w postaci sumy systemowej skońc zonę go zbioru jego podzasobów składowych Pq, P^, •••,

*q • Pojęci*® sumy systemowej podzasobów oparte jest aa pows znanym twierdzeniu Arystotelosa ''całość to więcej niż suma

Pojęcie sumy systemowej podzasobów oparte jeat na powszechnie m twierdzeniu Arystotelesa "całość to więcej niż suma jej

części”. Sumowaniu w tej interpretacji poddawane są cechy podza-sobów P. zasobu Z • Cechy zasobu Z są sumą systemową cech zbioru jego podzasobów { P_h J •

Sumowanie systemowe cech przebiega w sposób następujący*

_JUL dla każdego oodzasobu P*. określany jest podzbiór jego '•ech

dobór cech dokonywany jest analogicznie, jak ma to miejsce w przypadku cech wyjściowych 1 wejściowych zasobu Z /por. 3*2.2/; ilo-

i