DSC03996

MtHTOlUA 1'ADAN 13

(E. Rtthlt, 1970).    ’    ““**'*“

W latach siedemdziesiątych ukazało slq ponadto wiele opracowań dotyczących .stratygrafii poszozegóInych pięter plejstocenu na obszarze Niżu 1 'olskiego i w pasie wyżyn środkowopolsklch, bądź też prac dotyczących stratygrafii różnych facji osadów, a także wiele opracowań regionalnych, Należy tu wymienić artykuły znajdujące się w opracowaniu .•.Worowym Czwartorzęd Polski (1967), artykuły na temat stratygrafii ostatniego zlodowacenia (Ostatnie zlodowacenie skandynawskie w Polsce, 1968; Lc symposium sur 1'action du vent et la jormation du loess en wilieti. płriglaciaire wiirmien tenu a Wrocław, Polegnę, le 11 no-ccmbre 1968, 1969), holocenu (Studia nad holocenem Polski, Fol. Quater. nr 30, 1969) i in.

Obszernym źródłem informacji o próbach różnych ujęć syntetycznych są materiały konferencji krajowych i międzynarodowych zawarte w takich wydawnictwach, jak Till — its genesis and diagenesis (1976), opublikowane artykuły z międzynarodowego sympozjum paleolimnolo-gicznego (II International Symposium on Paleolimnology, 1976), z okazji jubileuszu prof. S. Z. Różyckiego i wreszcie z sympozjum o stratygrafii zlodowacenia północnopolskiego. Osobnej wzmianki wymaga publikacja o stratygrafii osadów interglacjału eemskiego nad dolną Wisłą (A. Makowska, 1979) oraz wyniki badań nad stratygraficznym znaczeniem cech litologicznych glin zwałowych na Niżu Polskim, publikowane systematycznie przez J. Rzechowskiego (1969a, 1971, 1974, 1976, 1977).

W ostatnim dziesięcioleciu nastąpiła dalsza jakościowa zmiana w metodach badawczych stosowanych w stratygrafu i korelacji osadów czwartorzędowych na Niżu Polskim. W Zakładzie Nauk Geologicznych Polskiej Akademii Nauk oznaczono wiek wielu osadów z różnych obszarów kraju metodą fluoroapatytową (badania T. Wysoczańskiego); stosowano również termoluminescencję jako metodę datowania (badania M. Prószyńskiego i in.). Badania metodą fluoroapatytową są bardziej zaawansowane metodycznie, ale opublikowano niewiele ich wyników. W drugim przypadku datowań wykonano mało, a trudności, jakie wynikają z teoretycznych podstaw stosowania metody, uzasadidają ostrożność w interpretacji otrzymanych dotychczas datowań. Należy dodać, że tylko metoda termoluminesceneji, spośród znanych dotychczas, może budzić nadzieje na odpowiednio powszechne jej stosowanie w badaniach wieku osadów czwartorzędowych pozbawionych zawartości paleontologicznej.

Wspomnieć należy wreszcie o ważnym impulsie w badaniach nad stratygrafią osadów czwartorzędowych, nie tylko zresztą obszarów niżowych, jakim jest w coraz większym stopniu organizacyjne włączanie tych badań do programów międzynarodowych kierowanych przez Międzynarodową Asocjację do Badań Czwartorzędu bądź Międzynarodowy Program Korelacji Geologicznej. Umożliwia to bliższe kontakty z innymi placówkami naukowo-badawczymi za granicą, oraz bezpośrednią wymianą doświadczeń i metod badawczych, a więc szybszą i bardziej efektywną, oraz mobilizuje placówki w kraju do intensyfikacji własnych badań i ich koncentracji nad problematyką podstawową w danej dziedzinie. Odpowiednimi przykładami mogą być zespołowe wysiłki w badaniach nad stratygrafią i paleogeografią holocenu i późnego glacjału