DSC04103

w v

I A

m\i	mię	■d*y	morem	twymi i g’	maml *w« a mai wy
ipols	ikleg	'tt t	środlo	iiwo poisHteg^1
Cl ti	lauyt	Bh t	iotycwł .i i,	H'yeh osad'' że gdy W i' t \ \ W M ^1 i li/	i pi n,» Irnlll mw
onu	rskt	ego	winno, inli		iul&inowO

j 1

UW

regionu swiętokrzysk i ego prowadziła do zapełnieniu rami, bel materiału skandynawskiego ścl tego rejonu równowiokowo

teriat skandynawski pochodzący . _lv.₄.• •.»-•••--    -. *_Mlł|i_M

stsrsiych, osadów lodowcowych lub wodnolodowcowych.

doimnyęn

\ lonn

to w p

lo nluwialu¹ rozmywaniu

uo

wy uii

no lud

mi /.Itiduw.m^ lezącymi t«r«auii|^ w okrenif’ inny* |/.achodnii)

_|/ yjno tikmnulary

iihiiiiych jnaskami i ■;wi•

limem j i wschodniej kyjv Wlboi|CO(19 w M*.

■łożonych tam uprzwłiu#

geomorfologiczna .systemów dolinnych t inteigłnijułu    • i

|pmm'OW«dion« na' raate w północno lachodmej c*<.>Aci i egionu Męt*.

łoimy rzeczne odwadniające zacnwmą

•/ości

ZC o

krzyskiego wykazała (fig. 8B), ... ........_..

ci^e Obr Świętokrzyskich, Niecki; łopuszańską. Nieckę Włoszczową oraz południowo-zachodnią ezęśó Wzgórz Koneckich uchodziły ku zacho-dowl, zapewne w strony odbywającego wówczas potębnogo rowu tektonicznego Kleszczowa kolo Bełchatowa tpor, NB O. Baraniecka, Z. Sarnacka 1971). Doliny rozcinające w czasie tego intergiacjalu wigóra Opoczyńskie, Tłarb Gielniowski oraz północno-wschodnią ezęse Cwr Swiętoknyskieh, Wybynę Opatowską \ Przedgórze literki© zostały natomiast utworzone przez rzeki nalebące do ówczesnego dorzecza pm--Wisły.

Z 1 o d o w a e e n i e p o l u (i n i o w o p o ) s k i e

Region świętokrzyski jest jednym z obszarów dostarczających najwięcej danych na temat Utologii i stratygrafii osadów zlodowacenia po-łudniowopolskiego w Polsce, Wynika to z faktu, że przewabająea etętt regionu znajduje się poza zasięgiem młodszego zlodowacenia, a wi$c osady glacjalne zlodowacenia południowopołsklego mogą by6 tam antk llzowane nie tylko na podstawie prac wiertniczych, ale również odsłonięć'. Nit' hor. mnożenia jest także duże zróżnicowanie litologiezno-gene. tyczne i duża miąższość zachowanych osmlow, a zwłaszcza serii lessowych i zastoiskowo-zboczowych, wielokrotnie ot Idzi clony eh powlcrt$| niami erozyjnymi lub trzema poziomami glin zwałowych.

/ dotychczasowych danyeh wynika (U Lindner, tPV71. 1979)% be U&J starszy poziom tych glin wyznacza zasięg; lądeledu. stadiahi przedmuksy maluogo (dolnego, slrawezyna) zlodowacenia południowopołsklego, w czasie którego Jego czoło oparto się o północno zbocze głównych pastw Gór Świętokrzyskich, a dwa młodsze poziomy glin zwałowych odpowiadają dwóm fazom stadia 1 u maksymalnego (górnego) togo zlodowacenia, kiedy to lądolód objął swym zasięgiem także południową część rozumu świętokrzyskiego, dochodząc do Karpat,

Stmlial pr/odmaksymalny (dolny), w U erach Swięt t>k rżysk ich bb t\ąj» starszo osady zlodowacenia południowopołsklego uznano (L. t,it\dt\ou 19771, 197H), ohok kolejnej generacji utworow koluwialno wictpwrae wyeh, wspomniane już serie piaszczysto-mulkowo i tuniki miejscami $t* Wiórując© szczątki flory i mięczaków (,1 Czarnocki. 199.7, 1991. |||| l!»7!); W Polióskl, I997h; .! Byczewska. 1971, 19 79; p pjjonowie*, 19«2; A. \Vah'Zowski, 1979), Osiągają one do BO m miąższości i są zachowa