Każdy układ sił ma dwa niezmienniki (wielkości niezależne od położenia środka redukcji), którymi są: wektor główny oraz rzut momentu głównego na kierunek wektora głównego
ł twierdzenie Pappusa-Guldina - powierzchnia zakreślona przez obrót odcinka linii płaskiej około osi leżącej na płaszczyźnie tej linii i nie przecinającej jej równa jest iloczynowi długości jej przez drogę, jaką
opisuje przy obrocie środek masy tej linii m = 2wccL gdzie xc 1 odległość środka masy linii od osi Oy // twierdzenie Pappusa-Guldina - objętość bryły zatoczonej przez obrót figury płaskiej dookoła osi leżącej na płaszczyźnie figury i nie przecinającej go, równa się iloczynowi powierzchni figury przez długość drogi, jaką opisuje środek masy figury V = 2* n* xc* P
MSć określenieśkrętnika i osi centralnej"
Skrętnik - jest to płaszczyzna zawierająca parę sił, która jest prostopadła (płaszczyzna z parą sił) do siły równej wektorowi głównemu R. Linia działania siły R wchodzącej w skład skrętnika nazywa się osią centralną.
Najprostszą kratownicą sztywną jest kratownica trójkątna, w której znajdują się trzy pręty i trzy węzły. Dowolną kratownicę sztywną możemy otrzymać z trójkątnej, dołączając do istniejących węzłów nowe prętu w ten sposób, że każde dwa nowe pręty tworzą jeden nowy węzeł.
Jeżeli chcemy z „n” prętów utworzyć kratownicę sztywną, to będzie ona miała ,,w=l/2(n+3)” węzłów. Związek ten jest warunkiem koniecznym sztywności kratownicy. Kratownica sztywna jest jednocześnie kratownicą statycznie wyznaczalną.
Metody wyznaczania sił w prętach kratownicy to:
metoda wykreślna, która polega na wykreślaniu wieloboków sił z każdego wierzchołka. Można to zrobić osobno dla poszczególnych wierzchołków jak i dla wszystkich jednocześnie. Wykreślenie wszystkich sił jednocześnie nazywa się planem Cremony.
metoda Riltera - stosowana tylko wtedy gdy w kratownicy da się poprowadzić taki przekrój, aby przeciąć tylko 3 pręty nie schodzące się w jednym węźle.
Wykreślny sposób Culmana.
Jeżeli liczba prętów w kratownicy będzie większa od tej, która wynika z warunków sztywności to taką kratownicę nazywać będziemy przesztywnioną ponieważ gdy usuniemy jeden z jej prętów pozostanie ona nadal układem niezmiennym. Kratownice tego rodzaju są układami statycznie niewyznaczalnymi, jeżeli idzie o wyznaczenie sił wewnętrznych w ich prętach.
Tarcie zwiększa na ogół możliwość utrzymania ciała w równowadze. Zwiększa liczbę możliwych położeń równowagi.
Jeśli uwzględnimy tarcie to będziemy mieli do czynienia już nie z nierównościami a z układami równań co prowadzi do łatwiejszego rozwiązania zadań. Podobnie jak z tarciem poślizgowym ,,Fr=pN-Ntgq)” przedstawia się również sprawa z oporem tocznym. Do układu równań dodajemy nierówność Mr<fNv względnie w przypadku granicznym równość M-j=fN
Jeśli w układzie występuje tarcie to układ będzie poruszał się ruchem jednostajnie opóźnionym.
I