członków zespołu i zapisywać pomysły. Nie wolno mu narzucać żadnych ograniczeń. Mając tak przygotowane warunki pracy, zespół składający się z przedstawicieli stron negocjacyjnych stara się: sformułować problem, stworzyć alternatywne propozycje; wybrać najciekawsze rozwiązanie:
> Procedura hipotetycznych rozwiązań. Polega na tym, że strony zastanawiają się nad różnymi propozycjami rozwiązań, rozważając jednocześnie konsekwencje wprowadzenia ich w życie: Efektem tej analizy jest przyjęcie optymalnego rozwiązania.
> Procedura jednego tekstu. Polega na przygotowaniu; przez strony wstępnego projektu porozumienia. Kolejny krok polega na wspólnej pracy nad projektem, etap ten trwa aż zostanie uzgodniona wersja możliwa do zaakceptowania przez wszystkie strony negocjacji. Sformułowanie projektu może być również powierzone bezstronnemu mediatorowi. Zaletą takiego rozwiązania jest to, że krytyka koncentruje się na projekcie, a nie na drugiej stronie.
Zalety strategii problemowej |
Wady strategii problemowej |
Możliwość stworzenia porozumienia lepszego niż kompromis, który zawsze oznacza rezygnację z części potrzeb stron negocjacyjnych- |
Wymaganie zaufania pomiędzy stronami. |
Stworzenie szansy zawarcia twórczego (nowatorskiego) porozumienia, z którym strony nie tylko się identyfikują, ale stają się jego orędownikami. |
Czasochłonność i pracochłonność — stosowanie skomplikowanych procedur wymaga częstszych i dłuższych sesji negocjacyjnych |
Stworzenie poczucia komfortu i bezpieczeństwa w całym procesie negocjacyjnym (interesy każdej ze stron są bowiem brane pod uwagę): |
Osoby nastawione rywalizacyjnie mogą czuć się zawiedzione, że nie odniosły całkowitego zwycięstwa. |
Przyczynianie się do budowy pozytywnych relacji między stronami, co służy przyszłej współpracy. | |
Sprzyjanie trwałości porozumienia. |
41