DSC04585 (5)

*^w- • ...

W * 3*

W

%

Linią przerywaną pokazano kształt węzła po odkształceniu konstrukcji. Kąt a, który tworzyły pręty układu nie odkształconego w węźle A, pozostaje niezmieniony także wówczas, gdy węzeł na skutek odkształcenia układu zajął położenie A’.

Połączenie przegubowe dwóch prętów można wykonać w sposób np. pokazany na rys. Bolec łączący oba pręty za którego pośrednictwem pręt 1 opiera się na pręcie 2, umożliwia obrót względem siebie obu połączonych części - rys. „a”. Zakłada się, że obrót ten odbywa się bez tarcia; wtedy nazywamy go obrotem swobodnym.

i/ ,/Jsn \m	-h\ i i j
1- "r— ■ ri~i	2
i__, iii 11J 1 rar i i-lUUłi-1

°)

Po odkształceniu układu, do którego należy węzeł „A”, może on zająć położenie ,,A’ ”, a kąt a utworzony przez pręty układu nie odkształconego będzie różny od kąta a’, który tworzą pręty układu odkształconego - rys. „b” 9. Podpory.

W płaskich elementach konstrukcyjnych (belki, ramy, kraty, łuki) są trzy stopnie swobody:

1)    przesunięcie poziome

2)    przesunięcie pionowe

3)    jeden obrót

Elementy płaskie opierają się na fundamentach lub na innych elementach konstrukcyjnych za pośrednictwem specjalnych podpór (łożysk). Odpowiednia konstrukcja łożysk unieruchamia płaski element konstrukcyjny w ten sposób, że likwiduje tzw. stopień swobody. W miejscach unieruchomienia konstrukcji, czyli w miejscach podparcia, powstają siły zwane reakcjami. Są to siły bierne, które wraz z obciążeniami czyli siłami czynnymi, utrzymują system