odnieść do długości początkowej /, to można wykonać wykres <r =/(«); rys. I.8b. Linia przerywana na tym wykresie ilustruje naprężenia rzeczywiste obliczone jako iloraz siły obciążającej F przez pole przekroju próbki w danym momencie próby.
Stale wysokowęglowe i materiały kruche nie mają wyraźnej granicy plastyczności. Wykres rozciągania takich materiałów przedstawia rys. 1.9.
PRZEPROWADZENIE PRÓBY ROZCIĄGANIA NA MASZYNIE WYTRZYMAŁOŚCIOWEJ O NAPĘDZIE HYDRAULICZNYM
Przed przystąpieniem do próby należy zapoznać się z normą PN-80/H-■04310, a następnie wykonać następujące czynności:
1. Zmierzyć próbkę, a wartości d0 i La wpisać do tabeli pomiarów.
2. Zamocować próbkę w uchwytach maszyny.
3. Dobrać odpowiedni zakres pracy maszyny (patrz pkl. 14).
4. Założyć papier na bęben układu rejestrującego.
5. Skasować luzy w uchwytach maszyny przez obniżenie dolnego uchwytu.
6. Po włączeniu silnika napędzającego pompę olejową zwiększać powoli i równomiernie silę obciążającą za pomocą regulacji ilości dopływającego oleju do cylindra maszyny (maksymalny przyrost naprężeń z zakresu odkształceń sprężystych nic powinien przekraczać 30 MPa/s).
7. Zanotować w tablicy 1.1 silę,przy której występuje granica plastyczności, oraz silę maksymalną.
S. Po zerwaniu wykręcić próbkę tak, ażeby nie zetrzeć rys służących do obliczania wydłużenia.
9. Zmierzyć długość po zerwaniu oraz najmniejszą średnicę próbki (w miejscu zerwania).
10. Obliczyć wartości R,„, RtL, R„, As, Al0 i Z.
/!3