DSC04685 (2)

42

Szabli dobyłaś na światy? Ręko! bądź błogosławiona! — ¹⁴⁰ Lecz jeśli wy* stare gnaty!

Wy, spróchniałe dziś ramiona! Wy, drżące palców kosteczki! Dla jakiejś prywatnej sprzeczki Dobyłyście z pochew miecza,

¹⁴⁵ Chłopską porąbały chatę!

Jeśli ty. ręko człowiecza,

W sygnetach a krwią ociekła. Podpisywałaś utratę Naszych pogranicznych grodów? ^,v> Jeśliś cały naród wlekła

Za włosy w trumnę narodów I poiłaś go piołunem?

Ręko hańby, idź do piekła!” Rzekł i kością jak piorunem ¹⁵⁵ Uderzył z czarnej ambony Pomiędzy lud przerażony,

W sam środek szary motłochu, W sam środek czerni szepczącej O tej kości latającej,

¹⁶⁰ O tym poruszonym prochu,

0    tym niespokojnym grobie.

Aż ksiądz, znowu ręce obie Zanurzywszy w trumny łonie, Czerepem się na ambonie

¹⁶⁵ I głową trupa oświecił.

Cżerep pacierzom polecił

1    czół pogrzebową rzeczą;

To go malował w przyłbicy,

To w karbunkułach korony,

fi To w cierniach, co kość kaleczą: Aż ten czerep uśmiechniony,

w. 150 wtekia (gw.)— wlokła.

w. 164 czerep — tu użyty w Znaczeniu : czaszka.

w. 167 rzecz (starop.) — mowa.

Wziąwszy prawic twarz człowieczą,

Co się uśmiecha, nie sroży:

Jak drugi spowiednik Boży ¹⁷⁵ Zaczął nauczać z ambony...

STAROŚCIC

'A tymczasem obrażony Pan marszałek, szlachta cała,

Tym ruszeniem z grobu ciała,

Tym urąganiem z magnatów,

¹⁸⁰ Tą obelgą antenatów,

Zamyśla porzucić sprawę.

TOWARZYSZ

Co mówisz?

STAROŚCIC

Będą ciekawe Dzisiejsze panów narady.

Patrzaj, regimentarz blady ¹⁸⁵ Z manifestem o głos prosi;

Ale oczu nie podnosi Na czoło marszałka dzielne.

Wchodzą i zasiadają na ławach: PAN MARSZALEK KONFEDERACJI KRASIŃSKI, PAN REGIMENTARZ PUŁASKI, KS. PRZEŁOŻONY KARMELITÓW. g

i wielu ze szlachty.

REGIMENTARZ

z manifestem w ręku ■

W imię Boga nieśmiertelne!

W imię Bożego Syna!

¹⁹⁰ Iw imię’ Bożego Ducha!

Przed tym światem, co patrzy i słucha,

Jak się nasza krew tu lać zaczyna I wulkanem pomsty z nas wybucha,

I wulkanem jęków świat przeraża —

w. 180 antenat —me tyjący przodek.