Zatrzymanie oddechu wiąże się ze stosunkowo stałym pC02 krwi tętniczej w chwili przerwania bezdechu, a wartość ta jest zwykle bliska 50 mm Hg.
Oddychanie tlenem znacznie opóźnia wystąpienie hipoksji podczas zatrzymania oddechu i czas bezdechu ulega znacznemu wydłużeniu.