DSC06966

92 Skgfifc - Akt V, Sc*na 6

Jakub

faecie |)an widzi, że nic nie mówię.

Harpagon

Owszem. Oto właśnie Komisarz przyjął jego zeznania.

Walery

ftrn mogłeś sadzić, iż ja byłbym zdolny do tak haniebnego czynu? Harpagon

Zdolny, niezdolny, chcę widzieć swoje pieniądze.

SCENA 6

Harpagon, Anzelm, Eliza, Marianna, Kleant, Walery, Frozyna, Komisarz, I

Jakub, Strzałka

Kleant

Nie dręcz się, ojcze, i nie oskarżaj nikogo. Mam pewne poszlaki w twojej sprawie:] przychodzę ci powiedzieć, że jeśli się zgodzisz, abym zaślubił Mariannę, otrzymasz] pieniądze z powrotem.

Harpagon Gdzież sf?

Kleant

Nie miej o to najmniejszej obawy; sę w bezpiecznym miejscu; wszystko zależy tylko ode] mnie. Pozostaje ojcu zdecydować się, co wybierasz: oddać mi Mariannę czy stracić! szkatułkę⁶⁰?

Harpagon Nic nie ruszono?

Kleant

Ani szelęga. Chciej powiedzieć, czy jest twoim zamiarem przystać na to małżeństwo i dołęczyć twoje zezwolenie do zgody matki zostawiającej córce swobodę wyboru? I

Marianna do Kłomia

Ale panu jeszcze nie wiadomo, że to pozwolenie dzisiaj nie wystarcza i źe niebo Wskazując Walerego

wraz /. bratem mym, który tu stoi przed tobę, oddało mi ojca,

Wskazując Anzelma od którego zależy dziś moja ręka.

■ Molier sugeruje, że Kleant nie miał zamiaru okraść ojca do spółki ze Strzałkę, a chciał jedynie posłuży |

•if azantażem, też czynem nagannym.

Anzlcni

_s;_rtio, moje dzieci, nic wraca mnie wam po to, abym się miał Molierowskie _ł)łrlcciwiać Muszym pragnieniom. Panic Harpagonie, domyślasz zakończenia mpewiNii że wybór młodej osoby skieruje się raczej do syna „ił do ojca. Et, nie każ sobie tłumaczyć tego, co nie jest zbyt przyjemne słyszeć, 2gńdi sif, jak ja, się godzę, na te oba małżeństwa.

Harpagon

\byni tnógł zebrać myśli, trzeba by mi ujrzeć wprzód moję szkatułkę.

Kleant

Ujrzyas ję, ojcze, zdrowy i nietknięty.

Harpagon

l\jf mam pieniędzy na wyposażenie dzieci.

Anzelm

Dobrze więc* znajdę je za pana; niech cię o to głowa nie boli.

Harpagon

Zobowiązujesz się ponieść wszystkie koszta?

Anzelm

Ależ dobrze, owszem. No, czyś zadowolony?

Harpagon

Dobrze, ale pod warunkiem, że na wesele sprawisz mi nowe ubranie.

Anzelm

Zgoda. Chodźmy tedy cieszyć się z radości, który nam ten szczęsny dzień przynosi. Komisarz

Hola, panowie, hola! Za pozwoleniem, jeśli łaska. Któż mi zapłaci za protokół?

Harpagon Nic już rejpotokole.

Komisarz

Dobne, ale ja nie mam wcale ochoty pracować za darmo.

Harpagon wskazując na Jakuba

Jako zapłat*masz pan tu, ot tego: możesz go powiesić.

Jakub

Boże miłosierny! Jakże więc trzeba czynić? Za prawdę biję kijem, za kłamstwo ohc wieszać!

Anzelm

Mości Har|jagonie, chciej mu przebaczyć to oszczerstwo.