DSC06967

JM

AM v. N-rtw n

llNr|tN|pin /„plan*- KomiwuntP

Aitucliti

Niecli i lak bfduie. A lnu* pódlmy pndulfllid aty tym „j i łHoik^i    ^ '* *^^łUtyiy_{t Hvt}

^0|WołJ

Harpngon

A ja tejdf u^U'i»k«K* kochany «'k«Ułłkf^nl.

KONINO    ^oytit

ohjasiniknia

# l,n\a - <mIłiiiaiui komedii, klAry errlmjr liezlnwki nwlrój,nirwylimln) mluum humor, umowni ttf Bylimoji i bohaterów, jiryniitywiini trr<ri.

Cerhy Tai ty:

u) komizm Hylimryjny /.aezorpnifly i

li) >ywl akcja oldilujyrn w zawikłaaia, airniMHUicmłiM¹ /wroty, M»kakujf ; er. łmieazne nyluneje (gagi);

u) nut pize/uae/ona dla uzermtcj })ul»licjeiH»tiri_a »|M*lniu fniikejf (lydaklyri* ny i /ulmwowy.

giilniirk ilniiiialii o tralei pogodnej, akcji iitiiilujycfj w iiluruMiiiionu ^■klacej poiuyrfluo dla Imłui terów zakoóe/rnir. IWwiiiflu »ifjh/h Maiatyl* «H(!j w opo/.yeji ilu tragedii. Komedia nowoiyluu ukmlulloMiiIn »if w \VI i XVII w. Za/nae/yly nie w niej dwu wzorce: Uh. kuiiinliu nuimulyciiM (S*«'kH|.u |,ope de Vega) i klasyczna (Molier). IWzInnie ilrmimlu ^^^HajMiiiwkicgo ograniczyło ro/woj komedii.

II ud ni je komizmu:

BNiu.łeyjm — wynika '/te ImieNZUoloi zaskakujących ułatwili lałamnycn F- nirporuy,umieli. uicspud/urwanych zwrotów ukeji, nibaunych uchowali; l>) postaci - awiyzany jest z charakterystycznymi, zabawnymi, (mimnymi b ceelwimi łmliatcrów;

r) uItmny (dowcip) - polega na śmiesznym zestawieniu slow. islwwnyoh Fj- afpnnulowumuch.

itr. 08

Pluut (1*1 w u u* Ti tu* Mu cv i u.s, ok. 250-1 HI p.n.e.) - koineiliopinun nytnikkiu* lor ukuło u&O sziuk ■ przeważnie swobodnych prznóliek autorów gtrekirn.

Ma 99

(Mol łioMt/) — mul teologiczny wc francuskim i lioleiwlenzkiiu katoli* ■teinie XVII i Will w. wywodzący niy inI Junweiui. Jego wyuiiawei luli wmfb nastawieni wobec filozofii. ftulkrciilnli znaczenie liiblii i ptuttiUpow K.-nula. głowili txw. iniutyke serca, aurowłiac mnmlttty i miwcicuiuw' noku* pów wolier papiestwa, kilkakrotnie potępiony pr/e/ Kofoitł)katolicki.

(UtrttliH nk|}|H'u gfllluill|u łl|t⁴»M'Uif Culu ilillltf rłluwlcktt.