DSC07029 (3)

**h m Mm4h 4iMł*W#«i - OfunfowMiiM'

n.i ił/ioi/Mit ii MinioHuii odbywa n*v sęd nad pojmanymi niedobitkami Mysio* kmlow Binkrncy I..M IłiiMi i sUł»d«- iell wszystkich Ml śmierć. IUiłujc loiilll zapoblni' łnh pmhiuiec łbnkrwccgo* OjciOG (.'hraeiilny, ale /a wstawienie *»iv kii pokonanymi -,on    odpion ad/oiiY liii imfiwr kminu Od NlU'KtJ111 likil (hldzlaln hiokrney

.I..MM.I.IH- »ię, h' widziano jakiegoś człowieka, klon mord się * murów w przepaść, /<»>lau unia pive/ aamobOjcę Miililii (suwała łSuiktaeeniu donn ■dic Hię, Ż|j) W laki wla-Anir »|ioaoii Babiał iiiałaa Heniek. CiwimliimiKiiiy to sobie, przywódca rewolucjom* »iom fwrwctt »ię il<> Arystokratów: ,.<vi młen spoinki iwm dotrzymał słowa, /a la chwała jtnm, gikthno hwm" |*n. 80). H> wydaniu wyroku śmierci na jeńców nakazuje Iłinn-chełiirmu zburremc łwiefd»y, SUM x«ś idtitt wraz / Leonardem na szczyt l»aH/.ly.

lam hinkra* \ ssczyna *11110 plany zbudowania nowego porzędku na rfwicoio. VI pe*mm momencie przerywa i blednie. Na by lanie Leonarda, 00 się Hialn, odpowiada, || widzi na niebie po stronie zachodzącego słońca - chmurę, //.a której wyłam* się Chrystus. U urok Bogu wtapia się w źrenice hmkraccgn, oślepia go, I i końcu nabija. Ostatnie przed śmieroię słowa pr/.ywóciey rewolucji brzmię: „Gali-loee, cwisu!" (Galilejczyku, zwyciężyłeś!, sir, 82).

KIM JEST GŁÓWNY BOHATER UTWORU?

Bohater Krasińskiego to człowiek o wielu iuiionaeli: poznajemy go jalco hitifl Młodego. unii potem jako Męża, wreszcie jako hrabiego Henryka. Wiadomo, żc ma 36 lal i JH1 ai \ stukiaią. a fionadio uwa/a się /a (Mielę. Jest bohaterem romantycznym, ale inoina mówić n pewnych odstępstwach od ^romantyczno] reguły". X pownośoię takim odatę|Mlwem irsi jego ślub - w dramatach nmianlyrznych, na przykład Mickiewicza (choćby w II części Osiadóu), bohater kochał nieszczęśliwi©, przeżywał katorgę, obaerwiijęc śluh jego ukochanej / innym mężczyznę. W tak zwanym mmanlyc/.nym dramacie pohsln|utclowgm występowa} bohater, który, odrzuciwszy „ziemsku" miłość do kobiety, poświęcał -we życie idei walki za ojczyznę. Małżeństwo lira hi ego Henryka jesl jednak nieszczęśliwe - wkrótce po ślubie uczucie Męża do Żony wygasa, pełnili jej nawet powiedzieć; „Czuję, że powinienem cię kochać".

Mranóici htiyiyt... . Już 8 lej krótkiej charakterystyki, dokonanej przez Hiimogu Mitura, Wjmttta. Że Hrabia jest e/.łowickiem, którego nie można ocenić jednoznacznie. Wątpliwości Uidzi szczególnie jego (Miniawu moralna - odpowiedzialność za śmierć żony Jwlfd syna ciężę mu przez cały ciu na Hiiiuicuiu i nic (Mizwulaję spokojnie żyć. Jest Hlf, Bj poelę złym. któremu nie było dane don»*nęć do awujej misji, jego poezja H)||r SMlański. nie lN>i»ki. Nu- poirufi tworzyć prawdziwej poezji, ponieważ jego

U liście do Henn ego Krew / 19 gmdnia 1833 roku Krasiński lak nopisul o Mężu; Mgmfmlajtit egoisty, jaku szlachcic jest człon iekiem odważnym, a ponadto, jako porta, ®U to nawie; czuje, co io być dobrym mężno, nic japo zona umiera z cierpieli i sza -WMblMK czuje, cv to bu¹ dobrym ojcem, ale jego syn odziedziczył po matce pomieszanie WKjftmw (...); hrabin łlennk jesl w dodatku nmlntn v; raduje go. ic jesl wodzem tylu

ui udawanie, lulsz, •/.tncznoi/. (/Ioh mówiijcy, /«• Henryk „firnowi uhltuhi 1,,'ł/Li' I' llłeiMWręść, tu dobitna, (legaty wilii oernil Iw/iir/iiiri 1h'Miykit poety,

illn bohatera romuntyc/oego jest jego wmiiflr/ny |ir«ctom - luk Ir/

D przypadku Mi,/.u. który po Amicrei Zony przechodzi prawdziwy metiunor-|ii*V- I ..społce/nej " 17^'tci dramatu widzimy y<» już juko pr/.ywódi •• ohroóeów /.uniku Iił'l*’| Trójcy, u wi\u' juku obrońcę Bogn i wiary. Nir nulr/.y jednak ziipoiuinu/, /r Iii.il>ia Henryk ilo kańcii pozostanie arystokraty szlachetnie nrod/nnyili I '/luwiekicm

p0ggnhmiycym pospólstwem.

W swoim il/.iiiliuiiii hrabia I leuryk jest zupełnie OHuiuotiiiony, Brak imi /m/oinie nia I szacunku (Ilu arystokratów, 11 więc warstwy, do której należy. Jest rozdarty między wifłl0<dy^m* ideami i pragnieniom w i nikogo i a wiosny ilalKitrif, co w luilk!u - w obli-nltf nieuchronnej klęski — doprowadza go do samobójstwu. Swy Anticrety rozpaczliwie IgHb ocali/' w sobie człowieczeństwu, jcHi to ponadto pokuła /a śmierć żony i syna. Warto wreszcie pomięta/, żi* My/, jest jedynym spoAród arystokratów, który dotrzymuje przysięg¹- H raczej /.ginie w walei* /.ii wiarę i Boga, niż skapituluje.

POZOSTALI BOH ATEKOWIIC i iwom

Przeciwnikiem ideowym Męża jest slojyc.y na czele lamin pospólstwa Pankracy. 'Ib również r/.łowiek nieprzeciętny, wyraźnie dominujycy nad po/iiHlulynii rewolucjo* nitUuni. lAulohnic jak Inaliia Henryk arystokratami, lak Btmkraey gardzi ludźmi, klAny walczę pod jego rozkazami. Jednak potrzebuje ich do renli/ucji swojego wici-kiego planu 1 zmiany porzydku świata, alwor/enia nowej, lejjs/.cj, idealnej ludzkości, Jatt wię< (znowu podolmii* jak Henryk) samotny w llnmie swoich zwolenników, Nienawidzi leż aryatoknitów, może ieh najwyżej wymordować, ale nigdy nie będzie p-dnym 1 nich.

W przeciwieństwie do Męża Pankracy uosabia jednak dostrzegany pi7.cz kra ^H|«go koniecznon/ /iiiimi społecznych. liik więc rewolucja, której przewo* Hptwyeięźa, ule <in sam musi zginę/. W realizacji swoich idei posunyl się hnwiem za daleki. ■ aź poza granicę Idliźnierslwa. Dlatego w ostatniej seeaie utworu hmkrucy zginie, porażony tajemniczy świat inściy przez Boga.

Zony Męża jest IVIaria wzór kol»it*ly wiernej i kocłmjyrej męża, golowej dla niego do nąjw ięks/.yelt poświęceń. Jest mai jednak kobiety niekochany, eo doprowadza jy fHptfędii, a w końcu do śmierci.

«0yii<'oi Inabiego Henryka i Marii jest Oreio. W przeciwieństwie do swego ojca „prawdziwym poety", obdarzonym nie tylko talentem, ale również darem jasno* IMltuii.i. Oreio może jednak widzie/ uluc/ujycy go świat jedynie „oczyma duszy”, gdyż jr.si niewidomy. W swoich wizjach dowiaduje się o własnej śmierci zaraz mitem IpP trafiony przez zablykany kulę w czasie walk o zamek Świętej Trójcy.

HE kolei człowiekiem najbliższym Hinkraormi] jest l.eonard hmalye/ny uczeń ^Bpórley rewolucjonistów. l.eonard staje się kapłanem nowej wiary, której obrzędy