DSC07249

do faktycznego przywiezienia dziecka do placówki i włączenia go do r₀ dżiny wioskowej. Z uwagi na fakt, iż wioski dziecięce SOS podlegają ^ wiatowym centrum pomocy rodzinie, to przyjęcie dziecka zawsze niug-być dokonywane w porozumieniu z tą instytucją i na podstawie wydane go przez nią skierowania.

3. Dom wioskowy. Jest on centralnym miejscem życia wioski, gdzie każda rodzina tworzy własny, indywidualny klimat i specyficzną atmog. ferę. Tutaj dziecko uczy się życia rodzinnego, poznaje tradycje, wdraża się do obowiązków, kształtuje swoją samodzielność, a także doznaje tro. ski i wsparcia ze strony matki. Dzieci pomagają matkom w wykony, waniu codziennych czynności, przez co poznają właściwe wzorce życia rodzinnego i związanych z nim obowiązków oraz uczą się odpowiedzialności za innych współmieszkańców domu. Dom wioskowy jest miejscem, gdzie zaspokajane są najbardziej podstawowe potrzeby dzieci, zarówno fizjologiczne, jak i potrzeba bezpieczeństwa, przynależności, miłości i akceptacji. Domy urządzane są według gustu i potrzeb rodziny, przez co nabierają one niepowtarzalnego stylu i charakteryzują poszczególne rodziny i ich członków.

W domu matkom pomagają ciocie, czyli kobiety, które w przyszłości mogą zostać matkami, choć nie zawsze jest to praktykowane. Od cioć wymaga się co najmniej średniego wykształcenia, zdrowia fizycznego i psychicznego, wysokiego poziomu moralności, tolerancji i wrażliwości oraz predyspozycji pedagogicznych. Muszą to być osoby samotne i bezdzietne, w wieku 25—40 lat. Do głównych zadań cioci należy: pomoc w sprzątaniu, praniu, robieniu zakupów, przygotowywaniu posiłków itp., opieka nad dziećmi w czasie zabawy, spaceru, wycieczki, odprowadzanie dzieci do szkoły i przedszkola, opieka nad chorymi dziećmi, wykonywanie dla potrzeb rodziny wioskowej innych zadań zleconych przez matkę oraz zastępowanie matki w czasie urlopu, dnia wolnego lub z innych przyczyn.

4. Wioska. Składa się ona zazwyczaj z 12—15 domków jednorodzinnych i jest usytuowana w możliwie ładnym przyrodniczym otoczeniu, na dużym terenie, obejmującym kilka hektarów powierzchni. Dzieci mieszkające w wiosce uczęszczają do przedszkoli i szkół publicznych, poza tym społeczność wioskowa korzysta z wszystkich miejsc użyteczności publicznej, z jakich korzystają mieszkańcy miasta, na terenie którego zlokalizowana jest placówka. Na terenie wioski znajdują się także miejsca przeznaczone do zabaw i rekreacji, takie jak boiska, korty tenisowe, place z huśtawkami i innymi przyrządami do zabawy.

Z wychowawczego i społecznego punktu widzenia bardzo ważne jest, aby działania podejmowane w wiosce nie doprowadzały do jej izolacji od miejscowej społeczności, a wręcz przeciwnie, celem jest integracja pla-

BTJ z lokalną społecznością i tym samym przygotowanie dziecka ■^prowadzenie go w normalne, pełnowartościowe życie społeczne. L zwitku z tym poziom życia w wiosce zasadniczo nie odbiega od pozio-K jy_Cia mieszkańców sąsiednich osiedli. Poza tym pracownicy i miesz-;,_a^_cy wioski włączają się w życie lokalnej społeczności oraz podejmują Lereg integrujących działań, takich jak wspólne organizowanie okolicznościowych imprez, korzystanie z sąsiedzkiej pomocy czy też wzajemne

[odwiedziny.

■Główny patronat i opiekę nad wioskami dziecięcymi SOS sprawuje Ł₀żone przez Hermanna Gmeinera Stowarzyszenie SOS, oficjalnie zarejestrowane 13 czerwca 1949 r. Obecnie stowarzyszenie to prowadzi na _c8lym świede wiele instytucji, takich jak: wioski dziecięce, przedszkola, śzholy, domy młodzieży, centra szkoleniowe, ośrodki socjalne i medyczne oraz ośrodki interwencyjne (www.sos-childrenvillages.org).

■ W Polsce Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce działa od 1990 r. na podstawie porozumienia zawartego 14 grudnia 1990 r. między Ministerstwem Edukacji Narodowej a Międzynarodowym Stowarzyszeniem SOS pnderdórf International z siedzibą w Wiedniu (Porozumienie pomiędzy pinisterstwem Edukacji Narodowej z siedzibą w Warszawie i Międzynarodowym Stowarzyszeniem SOS Kinderdorf International z siedzibą w Wiedniu, z dnia 14 XII 1990 r.).

|: Wioski dziecięce SOS są jedną z form opieki, mającą na celu pomoc i zapewnienie godnych warunków życia dzieciom pozbawionym rodziny naturalnej. Dotychczasowe doświadczenia z pracy tych placówek oraz dobra ich organizacja pozwalają mieć nadzieję, iż wioski dziecięce SOS nadal będą funkcjonowały w naszym społeczeństwie, dając tym samym opuszczonym dzieciom szansę na prawidłowy rozwój i odpowiednie przy-[gotowanie do samodzielnego, odpowiedzialnego, dorosłego życia.

Wioska dziecięca Fundacji „MAJA”

| Poza wioskami dziecięcymi prowadzonymi przez Stowarzyszenie SOS, w Polsce działa także wioska dziecięca, której organem założycielskim ; jest Fundacja „MAJA”. Funkcjonuje ona w Rajsku koło Oświęcimia od [września 1994 r. Wioska w Rajsku działa na takich samych zasadach, jak wioski dziecięce SOS, jednakże na skutek licznych nieporozumień nie funkcjonuje ona pod auspicjami Stowarzyszenia SOS.

| Cała wioska ma ostatecznie składać się z 14 domów rodzinnych o powierzchni 200 m² każdy oraz czterech innych budynków. Ponadto wybudowany został wielofunkcyjny budynek, w którym znajdują się gabinety terapeutyczne, świetlica, sala widowiskowa, pokoje gościnne oraz gabi-

325