DSC08156 (2)

140

¹1 żałował kompana; puściło go dziócię.

Wsadzony motyl za szkło kiedy kończył życie,

Rzekł: „Teraz znam, jak zmienne w pozorach istotyl Lepsze prostych dziwactwo niż mądrych pieszczoty

7. SZCZEP WINNY

Mówią Araby, iż gdy szczep winny Adam posadził, diaboł zbyt czynny Podiał krwią pawią, co Adam szczepił.

¹    A gdy się w wzroście szczep coraz krzepił

I listki wydał,

Diaboł krew małpią do pierwszej przydał. Zeszły jagody, skropił lwią juchą.

A gdy dojżrzały, a było sucho,

Skropił je wszystkie posoką świnią.

¹⁰    Cóż teraz czynią?

Oto gdy wina szklankę kto łyknie,

Jak paw się nadmie, po drugiej krzyknie, Skacze jak małpa, gdy szklanki mnoży,

Po piątej, szóstej jak lew się sroży;

¹⁵    A kiedy coraz więcej przyczynia,

Z pawia, lwa, małpy staje się Świnia.

8. WILCZEK

Wilczek chowany zrobił się grzecznym,

. Bezpiecznym.

zabawie dziecinnej, polegającej na uwiązaniu chrząszcza do ki. za pomocą nitki; uwiązany kręci się wokół kijka i brzęczy. j w. 5 go — to znaczy: chrząszcza, w. 7 znam — wiem, poznałem.

7.    SZCZEP WINNY

w. 2 czynny — pilny, pracowity, w. 3 co... uczepił — to, co szczepił, w. 9 świnią — świńską.

8.    WILCZEK

w. 2 bezpieczny — potulny, niegroźny.

Jegomość pieścił, jejmość go pasła.

Przywykł do mleka i masła.

*    Hoży, dogodny,

Wilczek był modny.

Nieszczęściem kurczę zaszło mu drogę.

Chęć: zjem to kurczę; skrupuł: nie mogę.

Więc chciwy, trwożny a czuły,

*•    Gdy się biedził ze skrupuły,

Jakoś w tej walce gorącej Zjadło się kurczę niechcący.

Po kurczęciu kogutek, po kogutku kura,

Przemogła rozum natura.

¹⁵ Zresztą poszedł do łasa, a wpadłszy w manowce ów wilczek stał się wilkiem, gryzł gęsi i owce;

Aż go na koniec w jamie dostali.

Najciężej zacząć, pójdzie się dalej.

9. MŁYNARZ, SYN JEGO I OSIEŁ (Z La Fontaine‘a)

Nie wiem, gdzie ja to czytał, ale mniejsza o to.

Miał jeden młynarz osła; tak zmęczył robotą,

Iż nie wiedząc, co robić,

Wolał przedać niż dobić.

⁵ Woła syna-wyrostka, co go w domu chował,

I rzecze: „Zęby się nasz osieł nie zmordował W długiej drogi przeciągu,

Zanieśmy go na drągu".

Dźwiga stary i stęka, chłopiec jeszcze gorzej.

¹⁰    Im szli dalej, im szli sporzej,

w. 5 dogodny — posłuszny, powolny, w. 15 zresztą — wreszcie.

9. MŁYNARZ, SYN JEGO I OSIEŁ. Jean de La Fontaine (1621— —1695), sławny bajkopisarz francuski, autor wielkiego zbioru bajek. O bajce Lafontenowskiej por. Wstęp s. 9—11. w. 2 zmęczył — zamączył (domyślnie: osła), w. 10 sporzef — szybciej.