c) przedniojęzykowo-dzląsłowe:
(d) — występuje tylko bezpośrednio przed dźwięczną głoską dziąslową, por.: (4l — drzewo — [dźevo] drzwi — [dźv’i]
[(1 — występuje tylko bezpośrednio przed bezdźwięczną głoską dziąsło-wą, por.:
[|| — trzeć fjśedj powietrze — [pov’iet§eJ
d) postpalatalne:
[k*J — nigdy nie pojawi się w absolutnym wygłosie, występuje przed [i], [e] oraz Ęp, por.:
[k’J — kiedy — [k’edyj jakie — [jak’e]
[g*J — nigdy nie pojawi się w absolutnym wygłosie, występuje przed lij, [ej oraz [IJ, por.:
[g’J — Giewont — [g’evont] gitara — [g’itara]
e) tylnojęzykowe:
[k] — nigdy nie występuje bezpośrednio przed || oraz [jj, por.:
[k] — kot — [kot] śnieg — fśńek]
[gl — nigdy nie występuje w absolutnym wygłosie oraz przed [i] lub 111 por.'-
[gl — Sar — [gar] sagan — [sagan]
3.3.2. Spółgłoski szczelinowe
W odniesieniu do głosek szczelinowych stosowana jest także nazwa trące albo z łacińska nazywa się je f r y k a t y w n e. Pierwszy termin charakteryzuje typ zapory, na którą napotyka powietrze, drugi zaś — sposób pokonywania tej zapory. Znając obydwie nazwy, jesteśmy świadomi, że spółgłoski szczelinowe powstają dzięki wyraźnemu, ale niecałkowitemu zbliżeniu się jakichś dwóch artykulatorów. Powstaje między nimi szczelina, którą powietrze pokonuje, trąc o jej brzegi. Wśród polskich głosek szczelinowych wyróżniamy:
a) wargowo-zębowe:
[v] — nigdy nie występuje w absolutnym wygłosie oraz przed [i] lub |i],
por.:
[v] — woda — [voda] oliwa —[ol’ivaJ
[v’j — pojawia się tylko bezpośrednio przed [i] oraz II], por.:
[v’J — wianek — [v’ianek] powitać —■ [pov’itać]
49
4 — Zarys fonetyki...