DSC08511 (3)

TTA liMIUKAU

TTA liMIUKAU

XXXIX

KRZEWIENIE MESJANICZNEJ WIARY

PUs>,

nych ramach —z konieczności zatem dyskusje dotyczyły gj^

' jśm    £ agpęąwach

nie, bądź napojj >ścT.I Literackie W ^ugodowym (pt;

było publikować \_zaaczeni_em _ stawanie do walki za wolność ludów, a misją — trwa-

pisarskich. Było to jednak możliwe tylko w prawnie do

kwestii formalno-literackich, gatunków itp., a o sprawach bandów słowiańskich, okazał się najczystszym, więc godnym dostąpię

,    . w... .„tusa: iest wiernym jego uczniem, będąc prześladowany, cier-

/ kpiący, niezrozumiany, najnieszczęśliwszy. Jdeą narodu polskiego,

przy okazji tematu dozwolonego, np. ludów nia wiary utrzym

żywotriych można było mówić bądź aluzyjnie, bądź napojenia łaski. Cechy, które ten naród wywyższyły, upodobniają^Q_ds>

^oścTTI Literackie wSS-⁵!

ane w tonie kóasęiwatywno-ugodowym    'J^iezr‘^>zumiai ^    ^    ----------=»->

wszystkim Henryka Ri^wuskiego) n^żn^było publikować ^{świetle tej mowy}’^{ma być rellg,a}’^{wolność 1} braterstwc^ jego prze-przeszkód — ale te z kolei spotykały się ze zdecydowanie nipa •

.    . ,    ....    .rt_, , , . ,    ; . ^c<tnie na pozycji między barbarzyńskim Wschodem a cywilizowanym

nym przyjęciem w środowisku mteligencjijTo było jednak ju_żpświate£ _z;_c^Jhodu. Toteż nasz naród, jak głosił Brodziński, „może

polec, ale nie ulegnie”^

NA EMIGRACJI

£Po finale powstańczego zrywu idee mesjaniczne mogły podtrzymać ducha w Polakach.iNasuwały się w naturalny sposób, stanowiły ucieczkę przed rozpaczą: w tym świetle ujrzał losy narodu już je-

____,    sienią 1831 Zygmunt Krasiński (zob. prywatne wyznania w liście do

Krzewienie mesjamcznej wiary. Wśród emigracji natomiastifjenryka Reeve z 1 grudnia 1831), w tym świetle przedstawił je Mi-tyćhmiaśt pó~Hęsee'p<5WśtanłaT'masowym eksodusie na Jułacfckiewicz wszystkim wychodźcom w Księgach narodu ipielgrzymst-pojawil się niezwykle istotny problem utrzymania rozgrąszjuwa^o/s&iego.J

się masy Polaków wokół wsjpólnej idei patriotycznej , i)odtrzyiry^^icIciewic2'_tym przeczuciom nadał kształt narodowego kate-upadającego ducha, zachowania tyćh ludźi dla narodu. Literatmchizmu, uczynił z rnesjńpizmu religie pozbawionygh_ojczyzny, przede wszystkim dzięki Mickiewiczowi — odegrała w tym ocalpielgrzymuj5cyćH]5o1lwiecie Polaków. O'wiele mocnrćfod cym działaniu rolę niezwykle ważnąjLiteratura, która odtąd wprodzińskiego powiązał dzieje Polski z osobą Chrystusa: życie czała o wiele jeszcze wyraźniej niż dawniej programy życia i ddphrystusa odczytał jako figurę historycznych losów swej ojczyzny, nia, a nie tylko pisania; której cechą wspólną i najwybitniejsząRP¹²⁶² j^ej przyszłe odrodzenie przeniósł ze sfery przewidywań w programowy charakter - zawarty jednak najczęściej nie w    absolutnej pewności: zmartwychwstał Chrystus, zmar-_

jgych deklaracjach, lecz w całokształcie najświetniejszych dziel!^;^hwstani.^e wolna Polska.

J^postawami

....    -—-_;—-t-—————t- ^MaMeićTzosoBnaJjako że w nich to miały powstawać i doskonalić

lepewnosc przy oset i potrzeba głębokiej wiary w sens ^w»"p]-2_emj_eni_ają_Ce ludzkość idee moralne. Miało to walory nie do nego działania i poświęcenia musiały wyraźnie ujawniać się jfzecenienia dła emigrantów, nadawało bowiem głęboki sens życiu trakcie powstania bo3 majaki 831), na ^st^tnimotwartym plŁżdego tułacza, każdemu cierpieniu 4- ale tym samym wprowadzał dzeniu Towarzystwa Przyjąciój^ Nauk, j^inuei^^rodzińsldpjc^jg^jr przewrót do romantyćznycn koncepcji człowieka. Wia-głosił mowę O narodowości Polę.fcfiw. kojącą takie naśtrdj5,t$J mesjaniczna wymagała, by nie Konrad, lecz ksiądz Piotr stał się rającą drogę polskłegQ.ronaantycznęgo mesjanizmu. Przedsta^łprem dla tułaczy, by nad wielkie namiętności przekładać^wy-niej Polaków jako naród wybrany — który wyniósł się na czoło Pływała. oćrplTwa pokoreT W arćydzieTach ówczesne i literatury

IKsięgach narodu i pielgrzymstwa polskiego, w III części    wyjątkowo mocnog^

w Nie-Boskiej komedii czy Beniowskim .    T^anazpostayrahuPoTaŁów^wszystkich razemjakaspołecznosc,