DSC08512 (3)

XL

NA EMIGRACJI

KRZEWIENIE MESJANICZNEJ WIARY

widać świetnie tę wałku między wiarą w indywidualną wiel_k    M _{narodu zos}tała przywołana by wpisać go - ina

muszu a wielkością prostoty, Pycha- t upa^k, to droga    mkiejJmprowizacji-^ boski, ocalający plan dziejów.

Wlelkitj Improwizacji, Kordiana. Hrabiego Henryka, apost^^- • ^!___|___=________.___• j-=- -u.:.; «___i___.___rrr;

geniuszu zapisał Stefan Garczyński w Wacława dziejach.

\N iązał się z tymi kreacjami także dylemat zemsty. ^ds^^j^moć&rpnEłroname^amych piszących, iż ten właśnie ton Konradowi w celi więziennej przez szatana pieśń zemsty pro|l|jjjj(]zje oddźwięk w sercach emigrantów. Ci zaś, którzy wtedy ina-

ojj [Mesjaniczno-heroiczny nurtznajdzie później liczne kontynuację wSpIteraturaltra^    arto zwrócić tu uwagę na jedno ję

ła ostatecznie do upadku człowieka. Inaczej ujmie tę ^sP^raWęjL_ej rozumieli sprawę narodu i rolę poezji, wyznawali z góry prze-ronim Kajsiewicz:w przedmowie do tomiku swych sonetów ,J^-_ucie swego osamotnienia.^ Krasiński pisał o tym w liście do zemsty dziką, straszliwą i groźną” uzna za „święte pienia”²⁰,^ g_eeve’a (25 stycznia 1833), Słowacki, zbyt w pierwszych latach osobliwe wynaturzenie idei mesjanicznych wynikało z pojawj!emigracji odległy od uniesień religijnych i patriotycznej egzaltacji, się nadziei na możliwość brania udziału w zbrojnej walce. ulegać nastrojom mesjanistycznym, szybko spostrzegł swą Gdy szli z Francji do Polski i ginęli emisariusze, wiązały si^Jzolację. bliwie motywy posłannictwa, poświęcenia, zemsty - i pieśni, jT(jgkstów, które można by zakwalifikować jako poetyckie pro-cej nieść przesłanie do pokolenia następców, wzrastającego ^gramy, powstawało w latach trzydziestych niewiele-z poetów wy-większego prześladowania i okropniejszych obrazów”. Taktylko^Jowadci opublikował takie deklaracje: jysi£p dojlj. Kajsiewicz - takie myśli mógłby zrodzić napisany w sześć lat    dedykacyjny w Balladynie. ZjwórczośdMickie-

niej wiersz Szymona Konarskiego, wiersz bluźnierczy i pełen^^i^iS^ackręgo i^Krasińsj^Sgo wyłaniał się jednak z pewnością rv. że dla narodu bluźniercze nawet słowa i czyny są cenniejsT*¹¹ wspólny postulowany model _£oęzp. Mimo, że postawy ide-___i    we poetow były pod wielu względami bardzo rożne, to jednak

•    | I tóć jednolite były główne cechy tego wzorca[To absolutny priory-

Wtedy zas, w 1833 roku, wydarzenia związane z wysyłaniem ^J ,. i /.¹⁶ ,,    .³ . f . ; . —    ¹ ■

. .    ¹.    .    ’ ^}    ,. *t problematyki współczesnej, aktualności, oraz wiara w niezwy-

kraju emisanuszy, spory toczone wokol sensu tych dziaKl—,^—3——Ł-—SI w    •• • . j-r—k——=—i-

^J ....... ³    .    ...    .    Ja, przemiemaiaca człowieka moc poezu -1 stądtraktowame iei

męczeńska śmierć wielu, wszystko to pozwoliło wzbogacić    —    —

ów kreowany przez Mickiewicza w Księgach wzorzec pielgizmj*

artykule O ludziach rozsądnych i ludziach szalonych poeta    j nadchodząca perspektywa miała być tym wielkim tłem,

zwy kłą mocą ^oryfikuje patriotyczne poczynania indywiduąli)w_rt; pozwala zrozumieć czas dzisiejszy, przewidzieć przyszłe wy-wybitnych, kierujących się swoim wewnętrznym instynktełjema i pod ich kątem kształtować człowieka. Wprowadzano „uczuciem powinności”. Bronienie tylko kwestionowanego    odważnie temat współczesny do dramatu i epopei, odwołując

czas prąymjednostkjdppoświęcenia własnego życia, ale i dopoljdo konkretnych wydarzeń z najnowszych dziejów narodu (III jnowanjądecyzji przezi^owrel^atchmonegopHe^Bogil^ Dziadów, Kordian, Pan Tadeusz), w wieszczej wizji nadcho-wach. tyczących całego narodu - choćby, jego racje wydawanych dni (w Nie-Boskiej komedii) lub też na drodze aluzji czy szalone, choćby były sprzeczne z powszechnymi mltrctńamaiłwietlania ogólnych mechanizmów historii (Irydion i rozpoczęty zaśzńÓw niesłychanie potężna apoteoza indywidualizmu, II dramatów historycznych Słowackiego). Perspektywa historii HH£|BI___łze miała okazać się kluczem dla przedstawienia tego, co

³⁰ Zob. Hieronim Kajsie w\cz,Sonety, Paryż 1833.