DSC08513 (3)

XU1

NA EMIGRACJI

dzieje się obecnie i ku czemu się zmierzaj do wyj aśnienia n_ą.    poglądy Krasińskiego    XLIII

źących konfliktów, emigracyjnych sporów.    ^vt||

Perspektywa historii — aJe i temat współczesny. Była to _t Mickiewicza pojmowania kreacji artystycznej stał się wstęp do III cyjna przemiana w obrębie gatunku dramatycznego.    tomu poezji (1833). Pisał w nim poeta z pewnym przekąsem o |

rów klasycznych tylko to, co odległe w czasie, obrosłe mjj ' współczesnych miństrelach, którzy przy śmiertelnym łożu narodu godne było umieszczenia w tragedii, a i romantycy woleli 3P^rzeP^owiadaJ9 jego zmartwychwstanie, stwierdzał, że wprawdzie sprawy współczesne oblec w szatę historii. Wspomina się |f| szanuje szkołę religijną, ale że on sam oddalił się już „od idących tą Salonie warszawskim z III części Dziadó w- Literat I Stwierdź ^drogą P^oetów”- PropenowaLmną dmgę^jej-przy kładem zapewne

rzecz oczywistą: „jest to wyraźny, Święty przepis sztuki”, 1^mlał    19 ^samy” ^roku ^rdian) - poszuk,wama„du-

.    .    .    . m ,, ' ^r !    _ ,. JEtszy narodu lub duszy świata .i.

czekac muszą przed opiewaniem „spółczesnych wypadków^Li_Gd5^~^^^^4_tyckich odtwarzać dalsze postula-

Póki? —    ty artystyczne(SłowackiegOi>uderzylby;przede wszystkim jemu tyl-

W ieleż lat czekać trzeba, nim się przedmiot świeży _{ko w}jaściwy sposób traktowania temaju współczesnego: pragnie-Jak figa ucukruje, jak tytun uleży.    .pie dgpiistyfikacji Polski (órÓfi^i^memnona) i eTqigraćujTzwią-

— replikuje ironicznie Jeden z Młodzieży. Polscy romantycy j^źana z tymBardzo indywkluatfiakoncepćła romantycznego stylu, dzili się na to czekanie. A.sięganie do wydarzeń najnowszyr^ odwołująca się dopostawy ironicznej. Jest tu oczywiście nawiąźa-wadziło jedną jeszcze wspólną nowość do ich poezji: fascyiⁿ*^{e do} ByronaTekSpofiowaneźresztą przez Słowackiego („I jestem Dantem. Współczesność w ich dziełach, od Dziadów po Anhelfi²^¹^ [•••!    Polak — ale istny bajronista... , Beniowski, Pieśń I,

przybierała wciąż rysy piekła z Boskiej Komedii; jako interpm^w' W* 200), ale chyba i do tego pojęcia ironii, jakie do romantycz-świata Dante okazywał się teraz bliższy Polakom nawet od H filozofii sztuk, wprowadzi! Fryderyk Schlegel. Z dzieł Słowac-ra i Byrona \    kiego promieniowało tez największe zainteresowanie mozliwoscia-

f

^ * *    . . ~    .    ,    .    2    ^ . .    , mi słowa, istotą wyobraźni, języka poetyckiego. Jakże różniły się te

W twórczości Mickiewicza ten związek z teraźniejszoś^_{go fascynacje ch}o_ćby _{od re}fleksjina temat poezji Zygmunta Kra-

szczegolme silny, znalazł wyraz w świetnym utrafiemu w ^nasl^ńskieg₀, który zawsze umieszczał ją w planie poznania i woli. Poiakow, ale przede wszystkim w równoczesnym podjęciu d2p Pngląriy Krasińskiego dotyczące poezji, zapisywane głównie w ności publicystycznej (artykuły w «Pielgrzymie Polskim* fetach'^etakźena przykład w Nie-Boskiei komediilw Przedświ--1833), wykraczającej daleko poza sprawy literackie. DyskusŁjuklądają się w wyraźny ciąg programowy. Spójnośćtejwizjina-tematy czysto literackie pozostawały juź wtedy poza zakresemŁje zawsze dominujące u Krasińskiego przekonanie onadrzęcF zam tereso wań.    znaczeniu_goezji, w która przekształca sięwszystko^co tylko

k Słowacki. Zupełnie inaczej Słowacki! To o jego poezjadiB(t--węlęońywane^_^aśćiwą móea^posłannictwa i natchnienia. danych w 1832 r., Mickiewicz powiedział podobno, że safc/ystkornoże stać sie~5oeźTaTa'z-kotenJ0ezia powinna objawiać wzniosły kościół — ale w kościele Boga nie ma...”²¹ .| PeklaŁyszłość, cele istnienia|dawać inspiracj^aotwórczeLaktywnoścl, świadomej odmienności Słowackiego od narzuconego MywacTiTdzi do^jzIajaH^Rysy Indywidualne tej koncepcji nada-

|lo zasprzedewszystkim oddzielenie pojęcia poezji od czynności ²¹ Korespondencja Juliusza Słowackiego, oprać. Eugeniusz Sawffania wieffg£jta myśl, w drnkuzapTsana w Nie-Bostaefkomedii, wicz, Wrocław 1962,1.1, s. 136-137 (list z 3 IX 1832).    Brfozwijana w listach. I jeśli wedle Mickiewicza dylematem była