IMG149 (2)

mioty i umieszczane na dawnym miejscu. To samo dzieje się z wyjętym sercem.

7. Spowodowanie nagłego zniknięcia (A⁷). Zazwyczaj zniknięcie to jest rezultatem zastosowania magicznych bądź oszukańczych środków. Macocha usypia pasierba, a jego narzeczona znika na zawsze' (232); siostry umieszczają noże i igły w oknie dziewicy, przez które ma wlecieć Finist; rani on sobie skrzydła i znika na zawsze (234); żona opuszcza męża na latającym dywanie (192).

Ciekawą formę prezentuje bajka nr 267. Zniknięcie jest tu spowodowane przez samego bohatera. Pali kożuch swojej zaczarowanej żony i ta znika na zawsze. Umownie można tu również zaliczyć szczególny przypadek z bajki nr 219. Pocałunek czarownika całkowicie odbiera pamięć narzeczonej. W tym wypadku ofiarą jest narzeczona, która traci swego wybranka (A^vn).

8. Domaganie się wydania ofiary albo wywabienie jej (A⁸). Zazwyczaj forma jest wynikiem oszukańczej umowy. Władca mórz domaga się królewicza i ten opuszcza dom (219).

9. Wypędzenie kogoś (A⁹). Macocha wypędza pasierbicę (95); pop wypędza wnuka (143).

10. Wydanie rozkazu, aby kogoś wrzucono do morza (A¹⁰). Car umieszcza Córkę i zięcia w beczce i rozkazuje wrzucić ją do morza (165); rodzice spuszczają do morza śpiącego w łódeczce syna (247).

■

11.    Rzucenie czarów na kogoś lub n a c o ś (A¹¹). Tu trzeba zaznaczyć, że przeciwnik często wyrządza dwie-trzy szkody naraz. Istnieją formy, które rzadko występują samodzielnie i ciążą ku połączeniu z innymi formami. Należy do nich zaczarowanie. Żona przemienia męża w psa i przepędza go, tj. A⁹u (246); macocha przemienia pasierbicę w rysia i wypędza ją precz (266). Nawet wówczas, gdy narzeczona zostaje zamieniona w kaczkę i odlatuje, w istocie mamy do czynienia z wygnaniem, aczkolwiek jako takie nie jest wymienione (264, 265).

12.    Dokonanie podstępnej zamiany (A¹²). W większości wypadków jest to również forma towarzysząca. Piastunka przemienia narzeczoną w kaczuszkę i zamiast niej podstawia swoją córkę, tj. A¹¹12 (264); służebna oślepia narzeczoną cara i występuje w jej roli — A⁸i2 (127).

13.    Rozkaz uśmiercenia kogoś (A¹³). W istocie forma ta stanowi zmodyfikowane (spotęgowane) wygnanie. Macocha rozkazuje lokajowi, aby podczas spaceru zarżnął pasierbicę (210); córka cara rozkazuje sługom, aby wywieźli jej męża do lasu i zamordowali (192). Zazwyczaj w tych wypadkach występuje żądanie okazania wątroby i serca zabitego.

14.    Dokonanie zabójstwa (A¹⁴). Jest to zazwyczaj również tylko forma towarzysząca innym odmianom szkodzenia zawiązkowego, służąca ich potęgowaniu. Córka cara kradnie