DSC09499 (3)

i MM MM|MV mn^u

1I/411KM Nu dysponują tatki famą zalegalizowanego przymusu, ruc mogą wycg/ii »■>**. okiciloncgo uchowania. me posiadają pozycji jednoznacznie dominuj-Mi w \iimmku tłu odbiorców. Co ulem upoważnia tło posługiwania uą cw.cmI/cmh tu. to molu są władcą? W. Pisarek wyraża opinię, to dwi zda* im aa len temat tą podzielone, lo jednak J...J bodaj wojacy uwaiają, to w /jrouifcorn- <A "kAtiiynnym kmin pnmhtw* ikmokraiyaiupnaa roif czwarto wiodły oJgryw*: powinna** Matlu mogą mice władcą, kiedy tą wolne od praji politycznej 1 (konomiofK). kiedy formułują niezależna sądy 1 opinie. Ta uic/jlc/mKć pozwala im takce im kontrolę innych władz - ustawodawcze). wy-koftawcTcj, tądowiuc/cj. cle. W tyra przypadku grają rolę auluMMmgn tomrt poliiycciKgo. icolnic wpływającego na pu*c« polityczny.

Łlulu '\wl.nl/-i w jeszcze innym /lucccmu. które me lot łatwe do pfcft-nio wanta, Wiąże się o**> z wpływem mediówua umysły odbiorców. tu ich po-itawY i Mchowawta. na preferencję. oczekiwania, gurty, życzenia 1 nutcao-'yini.M c/yichuków, sluchuc/y, widzów i użytkowników Ten wpływ ijinial zawsze, bez względu im to. ety mamy do czynienia cniculcżnymi, odpowiedział-nyim i pluralistycznymi środkami przekazu, wolnymi od presji zewnętrznej, czy tą one podporządkowane politycznie lub ekonomicznie. W pierwtzym przypadku unie są wbtl/ą - nośnikiem wpływu im publiczność, w diugini zaś stu-nowią jedynie miizędzic wpływu innych władz lub giup interesu, których są pr/cdhiżemcm. Studiu nad efektem mediów masowych są jednym 1 najlepiej in/wmięiydi mIm/.miVw badawczych w nauce o komunikowaniu. W ich historii można wymienni c/tciy etapyW pierwszym okresie, przypadającym na lau (rzyd/iolc XX w. i inspirowanym tradycją behawioralną, zakładano bezpośredni i iiaiyclimuKlitwy wpływ środków matowego przekazu na publiczność mediów. W drugim, zainicjowanym w lalach czterdziestych XX w. przez P. La-.-culchLi i współpracowników z Biura Społecznych Badań Stosowanych, /detonowano efekt mediów jako pośredni i opóźniony, modyfikowany przez wpływ komunikowania interpersonalnego. To przekonanie o ograniczonym i relatywnie niewielkim wpływie mediów im odbiorców Uwalo wśród teoretyków do późnych U sześćdziesiątych W latach siedemdziesiątych, wraz /. utrwalę-mcm się pozycji telewizji jako medium dominującego w systemie komunikowania nun»wcg«s nastąpiło ponowne odkrycie siły mediów. Badania koncentrowały wokol długofalowych i pośrednich efektów. W ostatnich dziesięcioleciach uczeni przychylają się do Ic/.y o tzw. negocjowanym wpływie mediów, lo znaczy, to mdki nutowego przekazu nie mają nieograniczonej władzy nad od-

^H laiuzc.». IR

¹ tm/- T. (!i.Imm KU.. .•n.eri,. 1.    hu M. Mnuowiki. op.cu., )74-J7|.

kurczu Wpływają na nich w tak— Uopmu, w jakim om tanu uę tym wpły-wcm poddają

4. Koncepcja demokracji dialogowej

Demokracja pozwała obywatelom iu decydowanie w drodze gtetowsnia o tym" kto będzienimi nątoi Uoto przyczynić się do wyhwHa JonrycK łul> ^BT)ByW. Demokracja, jako synem rządów rozprzestrzenia się we

-    współczesnym świccie. obejmując swym zasięgiem coraz więcej społeczeństw i

•    panów. Jednym z ważnych czynników. me zawsze dostrzeganych i docenianych przez rcprczcnLiiuów nauk społecznych, jett problem komumkownna obywa-

•    leli 1 elit politycznych To włatme skuteczne porozum wiuc uę obu ttow. rozu-■ mknie racji 1 przekonanie do określonych działań pozwala aa pogłębcie demokracji. i zachęca, jak lo określa A. Giddens. jdo dwtabn—i demo-

^ ^kr*i^r” ⁷""*^Ul**^fT K^T*    wywgia 1 knccpciji. kltoe nazy

wają daiwkracją^du^ dyikutsywną. demokracją medialną lub komom-

s*sa

Model dialogowy fm łąiun^ konsensusu wypracowanego w drodze tenty publicznej. Jest przedłużeniem tradycji fiłozollc/ncj wywodzącej się od Arystotelesa, zakładającej, to ludzie (obywatele) mogą rozważyć d/idące ich ^: opinie w dyskusji opartej na argumentach, po tu. aby ustalić wspólny punkt widzena.’⁴

¹ nic tylko pn»łh«toniaaiłgnokraei< liberalnej, ale także jej uapcfoicnicnCJcgu

-    ^żdnniem demokracja oparta im dialogu formuje wymianę snolegwipłbhi w

' 1'iłn; .ul- przyczynia się do rekonstrukcji .■    ••

SKtlo zaawansowania kulturowego kosmopolityzmu, jcat podBawowym^P-Tulcem połączenia autonomii 8 solidarności. Ten typ demokracji me konorniruje sięna państwie, odnosi się do struktur globalnych i refleksyjnośu spotoczacj i Badacz mówi o rlcmokriityzncji jako przedłużeniu demokracji dialogowej, o

•    sytuacji, w której istnieje rozwinięta autonomia komunikowania, gdzie komuni-kowanie rodzi dialog. Dialog zaś jest niezbędny dla kształtowania kierunków poliiyki i działania. W swych rozważaniach Gidtfens nawiązuje do teorii tlziala-nia komunikacyjnego J Habermasa.^M Przeciwstawia się jednak twierdzeniu

,ńW ■ A. GhMhm, flp.cii.. 1127,

» “i. Gcullił, (1992). Li (WnitiW^iupi    v. J1

" IIAbihi W>iuaii# <|W4 lypy łpulcc/iKł«» J/ulama 1—Miuktyyfa . niłln»».ncmwujemna[.miiumicnleuęiKuiiOw,-l,u.icYi).^yvi* W wtaą ikoi-dymi|Hc><.ft 'nraje JniMu. onu iumpam. w którym Miony ukKraMowam vą n.i .nmnięcie uAcon ittkucjf |Mii)ltibinyd» mtcrcui" knulcm po/iwjl,. li uucKmiuM piacau .......... ■