DSC06881 (2)

|4    m»**nn* - Ol

V nóg Litwinki kwiat naszych młodzianów. Od ról knintyuy 1 od tulipanów,

Wliu* gardzi doliny kwiatami.

Bo uuka Niemna. a wago oblubieńca. Litwince nudno miedzy Litwinami,

Bo ukochała cud/cgo¹⁴ młodzieńca.

Niemen w gwałtowna pochwyci ramiona, 1**1 Nieeie na skały 1 dzikie przestworza,

TUli kochankf do zimnego kma.

I giną nuom w głębokościach morza.

I debit równie przychodzień oddali Z ojczystych dolui. o Litwinko biedna!

I ty utoniesz w zapomnienia fhll,

Ale mmtnktfsza, ale sama jedna.

Serce i potok ostrzegać daremnie.

Dziewica kocha 1 Wilgę bieży;

WłQs znikła w ukochanym Niemnie.

H Dziewica płacze w pustelniczej wieży.

m

Gdy Mistrz praw świętych ucałował księgi¹⁵, Skończył modlitwę i wziął od komtura Miecz I krzyż wielki. znamiona potęgi,

Wmiótł drwmda czoło, chociaż troski chmura Ciążyła nad mm; wkoło okiem strzelił,

W którym się radość na pół z gniewem żarzy.

I Mewid/izny gość na jego twarzy,

Uptoch przeleciał, słaby i znikomy, lak Ma*. co chmurę poranną rozdzielił,

I Zwtam*ąc razem wschód słońca I gromy.

len upał Mistrza, to groźne oblicze,

Nkpsbga ssrca otuchą, nadzieją;

r-tamek | to nuć/*) człowiek obcy, też: cudzoziemiec.

- tagi MetatOw zakonu krzyźaridrao^^^l

Widzu przed nobfi bitwy 1 zdobycze 1 hojnie w myśli krew poga/iską leją,

Takiemu władcy któż dostol kroku?

Któż ile nie zlęknie lego szabli¹*, wzroku?

Drżyjcie, Litwlnil już ile chwila zbliża,

Ody z murów Wilna błyśnie znarnie krzyża

Nadzieje próżne, - Cieką dni, tygodnie, l²°l Upłynął cały długi rok w pokoju;

Waftenrod-

/mtany

wZaltonśe

Litwa zagraża, Wallenrod niegodnie Ani sam walczy, ani śle do boju;

A gdy ile zbudzi i coś działać zacznie,

Stary porządek wywraca opacznie.

Woła, że Zakon z świętych wyizedł karbów,

Że bracia gwałcą przyiieżone śluby;

„Módlmy się - woła - wyrzeczmy się skarbów,

Szukajmy w cnotach i pokoju chluby!"

Narzuca posty, pokuty ciężary, l»l Uciech, wygody niewinnej zaprzecza;

Lada grzech ściga najirożizymi kary Podziemnych lochów, wygnania i miecza

Litwini - walka i Zakonem

Tymczasem Litwin, co przed laty z dala Omijał bramy zakonnej stolicy,

Teraz dokoła wsi co noc podpala I lud bezbronny chwyta z okolicy;

Pod samym zamkiem dumnie się przechwala.

Że idzie na mszę do mistrza kaplicy;

Pierwszy raz dzieci z rodziców swych progu ¹⁴⁽¹¹ Drżały na straszny dźwięk żmudzkiego rogu.

Kiedyż być może czas lepszy do wojny!    Litwa - sytuacja

Litwa szarpana wewnętrzną niezgodą¹⁷,    polityczna

Stąd dzielny Rusin, stąd Lach niespokojny,

Stąd krymskie chany lud potężny wiodą.

Witold, zepchnięty od Jagiełły z tronu,

Przyjechał szukać opieki Zakonu;

W nagrodę skarby I ziemie przyrzeka I wsparcia dotąd nadaremnie czeka.    p ^

¹¹ szabli - Mickiewicz iłowo „szabla" traktuje jako synonim miecza, w które byli u/br o|enf Trzy żacy. O Ulwa szarpana wewnętrzni! niezgoda - mowa o sporze dynastycznym po śmierci Olgierda. To właśnie Wtedy (w roku IJ8I) miał miejsce epizod z księciem litewskim Witoldem, który po śmierci Kiejstuta zbiegi do Krzyżaków. Zerwanie Witolda z Krzywakami nastąpiło w roku 1392.