DSCF5032

Ml OttOOHO tiMtt kirwfo Oferent^{1 2} i\p w Mikiylu w ko . 1Mm< imtl Mn Minu yMoMntj m tttnrtch wytpech rui p|. lyfliu ^iMi Mllm MnfMk Rthiltti i NiyivH prtę¹ Mmi Mi IN liWMjrh l NMmi i IMmi. Dobry itin ¹dft>-m M i rMpiItnrnpit pnn nią regulaminu stanowią na¹ ihąihj mninrt aąpIlMfi pobytu aa akatanym. Srsdnto 4<P/¹ ffcasaaęcfe m kary powyżej pięciu lat potbawitoia wolności pn»« bywa m swym łanami Kaaonla stanowią małe wspólnoty pro-dekując¹ ipnat na aoopatfvanlt własna i na sprtadai W ZSRR ponąwnry od 1H4 r._t tworiy się nowy typ miejsc¹ potbawima wMei s char ak tem otwart ym, trw. kolonia — arndia Praraaacaant ^ ona do wykonywania kary pozbawienia walnalet dia skazanych, ktćrsy przeniesieni zostali z innych ko-Ina po upływie palowy kary i po wykazaniu się przez nich piaitgfiMin «r proton resocjalizacji; w koloniach przebywają też aa psaesHptwa i winy nieumyślnej od samego początku adkywama kary. W koloniach—osiedlach skazani żyją bez ochro-ay, jedynie pod nadzorem¹ W czasie od pobudki do apelu wie-caanugc aofą swobodnie poruszać się po całym terenie kolonii, • a zezwoleniem administracji również na zewnątrz kolonu (praca łub nauka na zewnątrz). Skazani mogą nosić odzież cywilną. Za zezwoleniem administracji kolonii w zależności od wwucków mieszkaniowych mogą mieszkać z rodziną, nabywać miefiktma, prowadzić własne gospodarstwo. W jednej kolonii mogą być umieszczeni razem mężczyźni i kobiety ^4S.

Próby umieszczania w jednym zakładzie karnym w osobnych celach męzczyzn ! kobiet, którzy wspólnie pracują, uczą się, uczestniczą w zajęciach kulturalno-oświatowych, są podejmowane w wielo krajach (USA, Dania, Szwecja).

Przeglądu omawianych eksperymentów dokonał A. Rzepliński w opublikowanej rozprawie doktorskiej⁴¹.

Omawiając kontakty twi|Kiśfi<ioa ikumyil m śwLitmi *§-^tnnym, nłt motni poniit^ kontaktów iprrt^^TatfiBtwi za t%§-iinyrni,

Izolowani# czlowitkli który Dopalnit ortttd^tm* od grupy apołecznt j (JataU ni* Jaat to grupa przestępcza bb otofct* na na popełniono przaitąpatwaj t traktowania go po powrom jak obcego powodują niekiedy ponowne popałmame pneat<pstwa, jut na li Kongresie Narodów Zjtdnoczonyeh w zakeen*acn aa*-cji 111 podkreślono, te resocjalizacja nie Nidzic doatateezaa. ja* teli *połeczeń»two nie zechce współpracować w tym dz*ełe¹¹.

Przepis art. 9 podstaw ustawodawstwa wykonywania kar ZSRR stanowi, ii w poprawia i resocjalizacji skazanych, rówaiet w wykonaniu kontroli społecznej nad zakładami karnym; uczestniczy społeczeństwo. Działalność ta realizowana jest przez pracę komisji nadzorczych, patronaty zakładów pracy, kontrola miejsc pozbawienia wolności przez komisja naczelnych ;■ ,b terenowych organów władzy. Ustawa CSRS z dma 17 czerwca 1965 r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności f 46 przewiduje udział komisji okręgowych rad narodowych w kontroli zakładów karnych, a także kontrolę obywatelską.

Ustawa LRB z dnia 4 kwietnia 1969 r. o wykonywaniu kar przewiduje interesującą formę współuczestnictwa społeczeństwa w procesie resocjalizacji skazanych przez zapewnienie społecznej kontroli ze strony komisji nadzorczych tworzonych przy komitetach wykonawczych okręgowych rad narodowych.

W Polsce zarządzenie Ministra Sprawiedliwości z 1981 r ⁰ umożliwia tworzenie przy zakładach karnych Społecznych Rad Penitencjarnych. Członków tych rad powołuje prezes sądu wojewódzkiego właściwy ze względu na lokalizację zakładu karnego, W skład rady wchodzą przedstawiciele organizacji społecznych, instytucji państwowych, których działalność wiąże się z problematyką resocjalizacyjną, a także przedstawiciele związków zawodowych z zakładów pracy, w których zatrudnieni są skazani W skład rady wchodzi z urzędu sądowy kurator zawodowy. W posiedzeniach rady mogą uczestniczyć zaproszeni przedstawiciele właściwych terenowo rad narodowych oraz inne osoby. Członkowie rad mają prawo zapoznawania się z analizami i ocenami działalności resocjalizacyjnej, warunkami bytowymi ska-

⁴⁷ Deuxieme congres de Nations Unieś — seciien III, Londyn 1960

⁴⁹ Zarządzenie nr 43/81 CZZK Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 listopada 1981 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji i działalności Społecznych Rad Penitencjarnych.

— 553 —

1

Kodeks kamy wykonawczy — ustawa z dnia 10 kwietnia 1969 r. (DzlU. Nr 13, poz 66; zmiana: Dz.U. z 1975 r. Nr 45, poz. 234).

⁴⁴ E. Swinnen: La sesualite en prison, „Bulletin dadministration peoiŁeotiaire'' 1992. nr 1, s. 21.

^mS Lelental iP. Wierzbicki: Wykonywanie kary pozbawienia wolności w europejskich państwach socjalistycznych, Warszawa 1975, i 72 oraz S Lelental: Kolonia osiedle, nowy typ miejsc pozbawienia wołnośd w Związku Radzieckim, „W Służbie Penitencjarnej” 1905, nr 7.

2

A. Rzepliński: Rodźmy więźniów długoterminowych, Warszawa 1961, s. 14 i n.