DSCN0436

Polerowanie ma na celu nadanie powierzchni przedmiotu połysku lustrzanego. Metody do osiągnięcia tego celu są różne do różnych tworzyw. Powierzchnie metalu poleruje się nie tylko w celu ich upiększenia, lecz również dla usunięcia b. drobnych uszkodzeń, które zmniejszają trwałość wyrobu. Polerowanie może być ręczne lub mechaniczne, przy czym to ostatnie wymaga zaledwie i5 do 30% czasu potrzebnego do polerowania ręcznego.

Polerowanie ręczne polega na pocieraniu przedmiotu kamieniem lub stalowym gładzidłem przy niezbyt silnym nacisku. W celu zmniejszania tarcia zwilża się przedmiot mydlinami, a po wypolerowaniu obmywa się go wodą i przeciera miękką flanelą.

Do polerowania są używaiie różne środki, jak rozcieńczone wapno wiedeńskie (wapno palone z białego marmuru), róż pole-rowniczy (ruda żelaza, ń— hematyt), masy polerownicze wytwarzane z takich materiałów jak popiół kostny, mydło, zmieszanych z tłuszczami.

Polerowanie maszynowe wykonuje się na polerkach. Środkami polerniczymi nasyca się tarczę zszywaną z kawałków płótna, osadzoną na wałku maszyny polerniczej. Po uruchomieniu silnika pracownik ujmuje rękami przedmiot i dociska go do szybko obracającej się tarczy, obserwując wywierany skutek. Gdy powierzchnia przedmiotu osiągnie wymagany połysk, polerowanie należy zakończyć, a przedmiot oczyścić z resztek pasty, przemyć w spirytusie i przetrzeć miękką flanelą. Polerki mechaniczne zasadniczo niewiele różnią się od szlifierek. Składają się one z korpusu, w którym jest osadzony silnik elektryczny, i wału górnego z osadzonymi na nim ściernicami.

Polerowanie odbywa się zwykle w dwóch etapach*

a)    Polerowanie wstępne, które ma na celu starcie rys po poprzedniej obróbce oraz uzyskanie połysku, wykonuje się na tarczach skórzanych, płóciennych lub sukiennych i stosuje się pasty polernicze.

b)    Polerowanie ostateczne na tarczach barchanowych, flanelowych, a nawet jedwabnych. W celu uzyskania wybitnego połysku tarcze naciera się wapnem wiedeńskim, z wyjątkiem tarcz jedwabnych, których nacierać nie należy..

Do różnych materiałów stosowane są następujące prędkości polerowania:    ;

Materiał	Wstępne	Ostateczne
Chrom, nikiel, stal	20 m/sek	30 m/sek
Miedz, brąz, mosiądz	16 m/sek	25 m/sek
Cynk, aluminium i jego stopy 4	13 m/sek	20 m/sek

Polerowanie w bębnach jest stosowane w masowej produkcji drobnych przedmiotów.

W przemyśle samochodowym zewnętrzne części, jak okucia, 'ramy szyb, klamki itp., są polerowane po chromowaniu w celu zabezpieczenia ich przed korozją i nadania im lepszego wyglądu, a inne, jak sworznie, szyjki wałów korbowych i rozrządu, sworznie kuliste itp., w celu usunięcia drobnych pęknięć powierzchniowych.

^    8. Prostowanie-

* Prostowanie jest operacją ślusarską, dzięki której zostają usunięte nierówności i. skrzywienia powstałe z różnych powodów. Materiały kruche, jak żeliwo, nie dają się prostować, gdyż pęk-kają, a ze stalą hartowaną należy obchodzić się bardzo ostrożnie. Prostowanie można wykonywać ręcznie lub maszynowo. Do ręcznego prostowania przedmiotów ze stali stosuje się młotki stalowe (ślusarskie), a do przedmiotów z metali nieżelaznych — młotki miedziane, drewniane lub z twardej gumy. Prostowanie płaskowników odbywa się przez uderzanie młotkiem po wypukłości. Prostowanie blach polega nie na wtłaczaniu powstałej wypukłości, lecz na rozciąganiu otaczającego ją materiału. W tym celu należy obrysować wypukłość, a pozostałą powierzchnię rozciągnąć uderzeniami młotka. W warsztatach blacharskich do prostowania używa Się specjalnych walców.

Ręczne prostowanie wałków stosuje się przeważnie do prętów nie obrabianych. O wiele lepsze wyniki daje stosowanie pras. Na podporach prasy układa się skrzywiony wałek tak, żeby garb wystawał w kierunku śruby prasy. Przez pokręcanie śruby dociska

89