DSCN2414 (2)

zasady; praworządności, hierarchicznego podporządkowania, oparcia ogólnej struktury organizacyjnej na podziale terytorialnym państwa, a wreszcie ważna zasada apolityczności.

Organizacja Policji przystosowana jest do ogólnego podziału terytorialnego państwa. Mamy więc odpowiednie jednostki Policji na wszystkich szczeblach: na centralnym działa Komendant Główny Policji, wojewódzkim - komendant wojewódzki, powiatowym - komendant powiatowy, a na szczeblu gminy (miasta) - komendant komisariatu. Ponadto ustawa daje możliwość powoływania właściwych organów dla mniejszych jednostek rewirów dzielnicowych.

Podział terytorialny państwa nie jest jedynym układem, na którym opiera się struktura organizacyjna Policji. Wynika ona również z ustawowych zadań dotyczących ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Zgodnie z art. 4 ustawy Policja składa się z następujących rodzajów służb: kryminalnej, prewencyjnej oraz wspomagającej działalność Policji w zakresie organizacyjnym, logistycznym i technicznym. W skład Policji wchodzi również policja sądowa oraz wyodrębnione oddziały prewencji i pododdziały antyterrorystyczne, a także zaplecze szkoleniowe - Wyższa Szkoła Policji i szkoły policyjne. Komendant Główny Policji może tworzyć także jednostki badawczo-rozwojowe.

Centralnym organem administracji rządowej, właściwym w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, jest Komendant Główny Policji. Podlega on bezpośrednio ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, jest on powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (art. 5 ustawy). Komendant Główny jest przełożonym wszystkich funkcjonariuszy Policji.

Zadania Komendanta Głównego mają różny charakter i mogą być sklasyfikowane w kilku grupach. Pierwsza z nich obejmuje uprawnienia dotyczące organizacji wewnętrznej poszczególnych jednostek Policji.

Druga grupa zadań Komendanta Głównego Policji wiąże się z jego uprawnieniami personalnymi. Rozległe kompetencje wynikają z faktu, że jest on przełożonym wszystkich funkcjonariuszy Policji.

Komendant Główny Policji jest też organem odwoławczym zarówno od decyzji wydanych w sferze zewnętrznej (broń, amunicja, materiały wybuchowe), jak i aktów wydanych w sferze wewnętrznej (np. odwołania od opinii). Do niego należy również: określenie metod i form wykonywania zadań przez poszczególne służby policyjne w zakresie nieobjętym innymi przepisami, wytyczenie szczegółowych zasad szkolenia po!iq'antów i strażników gminnych, a także szczegółowych warunków bezpieczeństwa i higieny służby (art. 7). Od 2001 r. do zadań Komendanta Głównego Policji należy gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji kryminalnych²⁰.

Komendant Główny Policji od 1990 r. posiadał swoich zastępców, choć pierwotnie ustawa ich nie przewidywała. Dopiero nowelizacja z 1995 r. usunęła tą wyraźną lukę prawną. Ustawa jednak nie określiła liczby zastępców KGP

* Art 5 ustawy z 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. Nr 110, poz. 1189 je zm.)