DSCN3758

10. tfaHp/*(Chloroiodoquine. Vioform) — zawiera 0,2% pochodnej chinolowej; działa na bakterie i drożdżaki.

Antybiotyki stosowane ogólnie

I. Penicylina i grupa antybiotyków aminopenicylinowych:

-    Ampicylina - o szerokim zakresie działania bakteriobójczego, jednak wrażliwa na beta-laktamazę, nierzadko powoduje odropodobne osutki, prawdopodobnie niealergiczne

-    Amoksycylina — również wrażliwa na beta-laktamazę

-    Augmentin - o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego; może powodować osutki jak ampicylina.

Wyżej wymieniona grupa penicylin ze względu na wrażliwość na beta-laktamazę nie jest wskazana w zakażeniach gronkowcowych, gdyż produkcja beta-lakta-maz powoduje oporność gronkowców.

-    Penicyliny izoksazolilowe o szczególnym działaniu przeciwgronkowcowym: oksacylina. dikloksacylina, kloksacylina (Syntarpen).

2. Z grupy tetracyklin obecnie zastosowanie ma głównie doksycyklina (Vi-bramycin). która wykazuje silne działanie bakteriostatyczne w stosunku do dużej grupy bakterii. Może być stosowana pozajelitowo i doustnie (pierwszego dnia 200 mg/d, następnie po 100 mg/d). Mogą występować objawy toksyczne, niekiedy osutki alergiczne.

' 3. Antybiotyki makrolidowej do których należy roksitromycyna (Rulid), o szerokim zakresie i przedłużonym działaniu bakteriobójczym, jednak Pseudomonas jesi na nie niewrażliwy.

4.    Antybiotyki aminoglikozydowe, których głównymi przedstawicielami są: streptomycyna, gentamicyna, kanamycyna i jej półsyntetyczna pochodna amikacyna. Antybiotyki tej grupy mogą być stosowane tylko parenteralnie, gdyż są trudno wchłaniane. Neomycyna, należąca do tej grupy, może być stosowana wyłącznie zewnętrznie.

5.    Największą grupę stanowią cefalosporyny, których nowe generacje stale się pojawiają, a więc obecnie jest bardzo wiele preparatów na rynku farmaceutycznym. Są to antybiotyki beta-laktamowe, działające na gronkowce (tylko niektóre z nich są oporne na beta-laktamazę), paciorkowce, Proteus, Pseudomonas aerugi-nosa.

Ze starszych cefalosporyn, I generacji, nadal stosuje się Scfril, który ma jednak umiarkowane działanie bakteriobójcze, ale może być podawany również doustnie. Z cefalosporyn III generacji należy wymienić ceftriakson (Biotrakson) o przedłużonym działaniu, który wstrzykuje się jeden raz dziennie, oraz oporny na beta-laktamazę cefotaksim (Biotaksym, Claforan) i ceftazidim (Biotum, Fortum). Zinacef (cefalosporyna nowej generacji) jest również oporny na większość beta-laktamaz. Jest obecnie szeroko stosowany. Może powodować osutki skórne i zaburzenia jelitowe.

6. Chemioterapeutyki z grupy chinolonów.

- Ciprofloksacyna (Ciprobay) 1 wskazaniami są zakażenia Gram-dodatnimi i Gram-ujemnymi bakteriami oraz Pseudomonas aeruginosa; lek nie powinien być zalecany dzieciom; do najważniejszych powikłań należy neutropenia oraz zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego

— Ofloksacyna (Tarivid) — znajduje zastosowanie w przypadkach defektów immunologicznych, podaje się doustnie 200-400 mg/d przez ok. 7 dni.

7. K.o-trimoksazol (Biseptol) składa się z trimetoprimu i sulfametoksazolu. Podaje się go głównie doustnie w zakażeniach Gram-dodatnimi i Gram-ujemnymi bakteriami i niektórymi beztlenowcami. Powikłania są takie, jak przy stosowaniu sulfonamidów. Domięśniowo można zalecać odpowiednik Biseptolu - Bactrim.

INNE CHOROBY BAKTERYJNE SKÓRY

Różyca

Erysipeloid

Definicja. Są to zmiany zapalno-obrzękowe, głównie w obrębie rąk, na ogół bez towarzyszących objawów ogólnych, występujące u osób stykających się z zakażonym materiałem zwierzęcym.

l .tropatogeneza. Zarazek — włosowiec różycy (Erysipelothrii rhusiopathiae) - wr i ■ a poprzez miejsca skaleczenia lub ukłucia. Schorzenie występuje najczęściej u ośól stykających się z zakażonym mięsem, drobiem lub rybami (weterynarze, rzeźnicy, kucharze, gospodynie domowe).

Okres wylęgania trwa 2-7 dni. Choroba nie pozostawia odporności.

Objawy i przebieg. Zmiany mają charakter ostro odgraniczonego rumienia, zajmującego głównie grzbietowe powierzchnie jednego lub kilku palców, z oszczędzeniem paliczków.'Często przechodzą na grzbiet ręki, szerzą się obwodowo, ustępując w części środkowej. W okresie początkowym może występować niewielkie swędzenie, pieczenie i ból.

Okres trwania jest kilkutygodniowy, nawet w przypadkach nie leczonych.

Objawy ogólne nie występują

Rozpoznanie ustala się na podstawie: 1) ostro odgraniczonych zmian zapalnych i obrzękowych, 2) umiejscowienia głównie na rękach, 3) szybkiego przebiegu, 4) niewystępowania objawów ogólnych, 5) wywiadu (skaleczenie ością ryby lub kością mięsa).

Rozpoznanie różnicowe:

1.    Róża (erysipelas) różni się większym stanem zapalnym, objawami ogólnymi (wysoka temperatura, dreszcze).

2.    Rumień wieiopostaciowy (erythema muhiforme) różni się umiejscowieniem również w innych okolicach oraz większą liczbą wykwitów.

3.    Rumień przewlekły pełzakowaty (erythema chronicum migrans) wykazuje największe podobieństwo, różni się umiejscowieniem głównie na tułowiu i kończynach oraz znacznie powolniejszym, wielomiesięcznym przebiegiem.

Leczenie: penicylina prokainowa 2 400 000-4 800 000j7dz. przez 6-8 dni; erytromycyna po 1.0-1.5 e/dŁ - 6-8 dni. Można stosować również inne antybiotyki.

Miejscowo - okłady z 2% roztworu ichtiolu.

53