144
(10)
i stąd
Wynik końcowy nie zależy wprawdzie od temperatury otoczenia T0 i ciśnienia p0, wymagane jest jednak założenie, że obie wielkości pozostają stałe w trakcie doświadczenia.
5. Opracowanie
Pomiary polegają na kilkakrotnym powtórzeniu omówionego cyklu przemian dla różnych nadwyżek ciśnienia ht. Otrzymane ze wzoru 10 wartości | można opracować metodami stosowanymi do wyników pomiarów bezpośrednich, tzn. znajdując wartość średnią i średni błąd kwadratowy z przyjętym poziomem istotności. Zauważmy, że niedoskonała izolacja ścianek naczynia powoduje systematyczne zaniżenie wyniku, nie dokonujemy bowiem przemiany adiabatycznej opisywanej przez równanie Poissone’a (wzór 4), lecz przez równanie
pV = const.
gdzie n < | nazywa się często wykładnikiem politropy (por. rys. 39).
Z procesami adiabatycznymi mamy do czynienia np. przy rozchodzeniu się fal dźwiękowych w gazach; pomiar prędkości dźwięku pozwala więc dokładniej wyznaczyć wartość w
Pytania
1. Zaproponować metodę pomiaru pozwalającą zmniejszyć błąd systematyczny związany z niezupełnie adiabatycznym charakterem przemian I—-II.
2. Jaki kształt naczynia zapewnia, przy ustalonej objętości, minimalną wymianę ciepła z otoczeniem?
qj]. Pomiar ciepła topnienia lodu [27] |. Wstęp
Ciepłem topnienia nazywamy ilość ciepła potrzebną do zmiany stanu skupienia jednostki masy substancji ze stałego w ciekły.
W doświadczeniu znajdujemy ciepło topnienia lodu przy zachowaniu stałości ciśnienia w granicach ok. 3%.
2, Metoda pomiaru
Jeśli do układu złożonego z wody i lodu dostarczone zostanie ciepło 0 w ilości, która nie wystarczy do stopienia całej masy lodu, wówczas, przy zaniedbaniu strat, bilans cieplny będzie miał postać:
(1)
Q = LAm,
gdzie L oznacza ciepło topnienia lodu, Am, — masę lodu, która uległa stopneniu.
Objętość zajmowana przez lód ulegnie zmniejszeniu o AV,.
gdzie d, oznacza gęstość lodu. Woda, która powstała w procesie topnienia, zajmie objętość:
(3)
ii, oznacza gęstość wody.
Ostatecznie więc objętość mieszaniny zmaleje o AV= AV, — AFW:
(4)