DSCN5693 (2)

SZKOCKA OSUTKA DAGLEZJI

Występuje na igłach daglezji wszystkich klas wieku. Groźna bywa jednak tylko dla młodych drzew - w okresie młodnika i drągowiny. W USA choroba bez znaczenia. W1925 roku zawleczona do Szkocji skąd rozprzestrzeniła się na kontynencie europejskim. W Polsce dosyć częsta.

SYMPTOMATOLOGIA - zakażenie igieł następuje na wiosnę a objawy pojawiają się jesienią w postaci drobnych nieregularnych jasno obrzeżonych plam. Później plamy się nieco powiększają i zmieniają kolor na fioletowo-brunatny najintensywniejszy w okresie od lutego do maja. W kwietni na spodniej stronie igieł pod plamami tworzą się podłużne, żółtobrunatne wypukłe smugi - miseczki a w czerwcu/lipcu igły porażone opadają. Może to prowadzić do śmierci drzewa.

ETIOLOG L\ - sprawcą choroby jest pasożyt bezwzględny - grzyb Rhabdodine pseudotsugae (Ascomycetes), który w 60 lat po założeniu w Europie rozległych plantacji daglezji pojawił się w ślad za nią. Zakażeniu ulegają tylko igły pędów tegorocznych. Wyrzut zarodników workowych następuje w maju lub na przełomie maja i czerwca po dojrzeniu miseczek i trwa najwyżej 2 tygodnie. Zarodnik workowy kiełkuje strzępką kiełkową na młodej igle. Rozrasta się w miękiszu asymilacyjnym początkowo międzykomórkowe a później wewnątrz komórkowo. Chorobie sprzyja uprawa daglezji poza granicami jej naturalnego zasięgu.