Ta metoda ochrony przed chorobami drzew leśnych daje dwojakiego rodzaju możliwości działania:
1. Przez wpływ na predyspozycję gospodarza;
2. Przez rozwijanie profilaktyki infekcyjnej;
Aby osiągnąć korzyści z wyżej wymienionych działań, należy:
O Prowadzić dobór odpowiednich gatunków i ras drzew leśnych; Dobór gatunkowi ras drzew leśnych, niezgodnych z konkretnym typem siedliska leśnego,prowadzi do zwiększenia predyspozycji chorobowej. W polskim leśnictwie funkcjonuje zasada prowadzenia gospodarki leśnej w oparciu o typy siedliskowe lasu (Mroczkiewicz 1952.) We współczesnej gospodarce leśnej często spotykamy się z brakiem zgodności składu gatunkowego z typem siedliskowymi lasu. Klasycznym przykładem jest obecność świerka pospolitego (w dodatku obcego pochodzenia) na znacznych obszarach Beskidu Małego, co w latach II wojny światowej doprowadziła do wybuchu epidemii - epifitozy opieńki ciemnej, z którą walkę wygrywa się obecnie przez zmianę składu gatunkowego na drzewostany bukowo - jodłowe.