DSCN7987 (2)

At 13 • BLOKI ODNÓG PĘCZKA HISA I BLOKI WIĄZEK

STUDIUM

t-IUJ PRZYPADKÓW: j

Blok dwuwiązkowy

EKG I3-32 Analizując zapis przedstawiający blok dwuwiązkowy, taki jak I w tym przykładzie, należy najpierw odpowiedzieć na kilka prostych pytań. Czy zespoły QRS mają szerokość 0.I2 s lub większą? Tak. Czy widać łopa-towate zalamki S w odprowadzeniach I i V₆? Tak. Czy stosunek R:S w odprowadzeniu V| jest zwiększony bądź występuje zespół RSR' w I odprowadzeniu V| lub V₂? Tak. Wiesz już, że masz do czynienia z RBBB.

Następnie oceniasz, w którym kwadrancie znajduje się oś elektryczna I serca w płaszczyźnie czołowej — zespoły QRS są dodatnie w odprowadzeniu I i ujemne w odprowadzeniu aVF — i stwierdzasz, że jest ona położona w lewym kwadrancie. A teraz spójrz na odprowadzenie II. Zespół QRS jest w nim ujemny, a więc oś musi zawierać się w przedziale od -30 do -90°. W ten I sposób ustaliłeś, że występuje również LAH.

Ti

S98

Bloki dwuwiązkowe składające się z RBBB i LAH są stabilne i zazwyczaj nie ulegają progresji do całkowitego bloku przcdsionkowo-komorowego. Wyjątek stanowi blok w przebiegu AM1. W takiej sytuacji może dojść do niedokrwienia lub martwicy obejmującej również tylną wiązkę lewej odnoś i wystąpienia bloku całkowitego. Może to być prawdziwa katastrofa, szczególnie jeśli pacjent z AM1 jest bardzo obciążony kardiologicznie.

Blok dwuwiązkowy obejmujący RBBB i LAH w sytuacji AMI jest wskazaniem do wszczepienia stymulatora. Zasadnicze znaczenie ma tu szybkość działania, zanim nastąpi dekompensacja stanu klinicznego chorego, która znacznie utrudni przeprowadzenie tego zabiegu.

■~~Av-