Rys. 6.3. Zdjęcie wizualizowanego przepływu
Znając wydąjność wentylatora w dowolnym punkcie charakterystyki, można ze wzoru na wydajność wirnika wyznaczyć kąt strugi napływającej do wieńca oraz kąt natarcia.
Wydąjność wentylatora wynosi
(6.6)
(6.7)
(6.8)
V=k Dl ■*,•«!• tgp|r.V-
n
skąd obliczamy kąt strugi
p.=arc tg—=—r-
Kąt natarcia wynosi
gdzie: pi,. - kąt strugi gazu napływającego do wieńca,
Pi - kąt geometryczny łopatki u wlotu, ą,. — sprawność wolumetryczną w punkcie optymalnym
jest równa 0,97.
■
Kąt natarcia 8(H zależy od strumienia objętości powietrza V przepły-#1jącego przez wirnik. Obraz przepływu dla różnych kątów natarcia pokaźna rysunku 6.4.
V<Vn
8fli<0
V>V„
8Pl>0
RyŁ 6.4. Wektory prędkości względnych u wlotu do wieńca dla przepływu mniejszego i większego od nominalnego
Spośród różnych wartości kąta natarcia zmieniających się od wartości
ujemnych do dodatnich wyróżnia się dwie charakterystyczne, związane z nominalnym i optymalnym punktem pracy wentylatora.
W nominalnym punkcie kąt natarcia równy jest zero, zaś w optymalnym przyjmuje wartość APj.
W nominalnym punkcie pracy napływ do kanałów międzyłopatkowych jest styczny do łopatki, mówimy że jest bezuderzeniowy. W wirniku występują tylko straty tarcia.
Jeśli napływ na łopatkę nie jest styczny, wówczas w przepływie oprócz strat tarcia pojawiają się straty napływu niestycznego, zwane też stratami uderzenia. O wielkości tych strat decyduje składowa uderzenia.
Przy napływie nieetycznym prędkość względną wx rozkłada się. jak wynika z rysunku 6.5, na dwie składowe: jedną o kierunku równoległym do prędkości obwodowej uj., którą oznacza się jako w u, i nazywa składową straty uderzenia, oraz na składową styczną do łopatki pokrywającą się z kierunkiem prędkości wi„, którą oznacza się w\a i nazywa składową strat tarcia.
Z trójkątów prędkości na rysunku 6.5 wynika relacja
(6.9)
wl = u>ia + wlb