DSCN9115 (2)

lit. Struktura gmtmmkmwo fmmkcfmnmtnm ceramiki.

MLI Tm

W im tmśatamtamą ccranuki oiti^ * lUMnp, apróc* bogactwa f/tmśśm mm vm0| Mka aMHMmM M»|DMlai ncąA Mcai ansim ■marnwuept dsotti w*d/Klotm h nastało kilka typów funkcjonalnych Pojt^c to rommumc fm 0t»pśmmśta aplSMMiykJ grupują naczynia o podobnych formach ». jak MM ppyp—aM. podobnym pwtMi CteM(iOQE)i^lGioaaMrfKM^Mqi, co atc jr*i fcómo/nacsm zr uwtctństnicm ft ka/xh cf/cmpUr/ riśicrtmy ćo danego tvp« MtqBaiMfO mhI bft wykor/ysiywam w^ąnic w sposób. jaki danemu t>powi Mgoiih—|M prgpuym^i

Niemal cały marcrałccramjc/jiy tt/> łkany podoasbadań wKołd>r/e^ pochodził z HIMUlM domowych Nic ma - jak dotąd • podstaw do przypuszczeń. \i jakieś znpoh ceramik t mogły być ittywat do ccłów np produkcyjnych Wobec lego uznać nałe/y. tc puhtuninj mprn rnac/cnicm aailt/mcancj ceramiki było w średniowieczu pr/ochowywamc przygotowywanie i spożywanie jed/ema i napojów Do celów tych ubywano zróźracawancgo zestawu form ccramiczmch

(ianuk Naczyniom, które na podstawie kształtu nazywane są garnkami. przypisywane si funkcje związane z przygotowywaniem i fiub przechowywaniem pożywienia. We nawy średniowieczu, kiedy garnek był dominującą formą naczyń, wykorzystywany był zapewne również do innych celów Ciekawe pod tym względem są na przykład spostrzeżenia dotyczące garnków z t/w. cylindryczną szyjką. Na podstawie bogatą ornamentyki, a niekiedy również pokrywania ich szkliwem, niektórzy bodac/e przypisują tym formom funkcje jakie spehuały w późnym średniowieczu dzbany (np. Hołubowicz 1956, s I22; Lepówna I967, s II9-I20; Kaźmierczyk 1970, i. 291*292,302). Garnki takie znane również ze stanowisk zachodnio* pomorskich, wystąpiły także w lokacyjnym Kołobrzegu (grupa typów K.zob. ryc.9).

W późnym średniowieczu domniemana wiclofunkcyjność garnka została zredukowana do roli naczyń wykorzystywanych przy przygotowywaniu potraw, co nastąpiło wskutek pojawienia się nowych form przojmujących część dawnych funkcji spełnianych przez garnki (Kruppć 1981, s. 37).

W średniowiecznym Kołobrzegu garnki reprezentowane są przez dwie podstawowe formy stylistyczne: z dnem płaskim i z dnem kulistym. Wywodzą się one z dwu co najmniej, różnych tradycji produkcyjnych. Szczególną formą garnka jest naczynie o kulistym dnie. zaopatrzone w trzy nóżki, oraz ucho(a) lub uchwyt rurkowaty. Grapcny powstałe bezpośrednio z klasycznych garnków kulistych stanowią kolejny etap w ich rozwoju. Zachowane ślady opaleń, oraz ikonografia jednoznacznie wskazują, iż podstawowa ich fiinkcja była identyczna