DSC
01

2.2. Przykłady analizy 35

Przykład 2

Jako drugi przykład rozważmy belkę z rys. 2.3a. Po jej zamianie na mechanizm (rys. 2.3b) tarcze A i B można połączyć za pomocą ogniw 1, 2 i 3. W tym przypadku nie ma innej możliwości łączenia tarcz w jedną nieruchomą całość.

Przykład 3

Analizę chwiejności kraty z rys. 2.4a rozpoczynamy od jej rekonstrukcji przez tworzenie coraz to większej tarczy A (rys. 2.4b,c,d). Na rys. 2.4e pokazano sytuację w pełni analogiczną do tej z rys. 2.2b. Dwie tarcze A i B łączymy w całość za pomocą trzech ogniw 1, 2 i 3.

Rys. 2.4. Krata wolno podparta (geometrycznie niezmienna)

We wszystkich dotychczasowych przykładach analizowane układy okazywały się geometrycznie niezmienne (niechwiejne).

Przykład 4

Rozważymy teraz układy chwiejne, czyli geometrycznie zmienne.

Przystępując do analizy kraty z rys. 2.5a, najpierw zamieniamy ją w mechanizm, który podlega rozmontowaniu, po czym rekonstruujemy tarczę A złożoną ze wszystkich prętów kraty (rys. 2.5b). Połączenie tej tarczy z ostoją B jest możliwe jedynie za pomocą ogniw 1, 2 i 3, które niestety leżą na pęku prostych przecinających się w jednym (właściwym) punkcie 1 (rys. 2.5b). Analizowany

tlfrrmn-rł