DSC56 (11)

165

w₂ u₂ v₂

12,15, Sposób usytuowania na tabliczce zaciskowej silnika indukcyjnego zacisków faz uzwojenia stojana (a) oraz sposób skojarzenia tych faz w gwiazdę (b) i w trójkąt (c)

j w sieciach ni. moment różnienia napięcia o iczcń z trójkąta

P

mechaniczne ;go, którego rzone w trój-uzyskiwane żności prądu pd prędkości

skojarzeniu na rysunku stosowany ko niewieł-rądu pobie-

uzwojcnia Kg zaci-g

ma silnika I V,, W, ■ V,. I

Inny sposób uruchamiania silników indukcyjnych, polegający na tym, że uzwojenie stojana łączy się z siecią poprzez dodatkowe rezystory albo dławiki, jest stosowany sporadycznie.

Jeżeli ze względu na sieć zasilającą konieczne jest ograniczenie prądu rozruchu, silnik można uruchamiać za pomocą autotransformatora (albo transformatora) regulacyjnego, którym obniża się napięcie nawet do zera. W miarę wzrostu prędkości obrotowej wirnika napięcie to podnosi się do wartości znamionowej. W zależności od rodzaju zastosowanego autotransformatora (transformatora) napięcie podnosi się płynnie lub skokowo.

Ten sposób uruchamiania jest stosowany stosunkowo rzadko, gdyż powoduje znaczne zmniejszenie momentu rozruchowego silnika, ponadto cena zakupu autotransformatora lub transformatora jest duża.

Na przebieg rozruchu silnika indukcyjnego duży wpływ ma konstrukcja klatki wirnika. Dotychczas omawiano właściwości silników indukcyjnych z wirnikiem mającym klatkę zwykłą, wykonaną z prętów okrągłych (rys. 12.16a); podstawowymi wadami silników z wirnikami tego typu są: mały moment rozruchowy i duży prąd ^ri''/ruchu. Okazało się, że specjalna konstrukcja klatki wirnika umożliwia przynajmniej częściowe usunięcie tych wad. Istniejące specjalne rozwiązania konstrukcyjne klatek wirników można zakwalifikować do jednej z dwóch grup: wirników dwuklat-kowych (rys. 12.16b) i wirników głębokożłobkowych (rys. 12.16c).

112.16 Fragment przekroju wirnika silnika indukcyjnego: a-z wirnikiem z klatką zwykłą b — I wirnikiem dwuklatkowym i c -1 wirnikiem głębokoZłobkowym