DSC85

yogfcya. iż zaistnieją- Potepc>jne nastawienie może więc wydatnie ooseł?*eg kocumik ogania się w grupie pracowniczej, w organizacji.

Poszrzezsnle przez menedżera pracowników zależy od wielu uwarunkowań. »'łfcEżn2v 02 niektóre z nich. Przełażeni, podobnie jak i inni ludzie, przejawiają kadencję do sposrzegsiia t>&o nieklGfych cech osobowości pracowników, a w scssóbcści takich. Jak (Lisówna w: Skarżyńska 1979): chłód, serdeczność, inte-Mnscja. Bywa też i tak. że menedżerowie inaczej postrzegają potrzeby podwład-sydL m. przeceniąj-a konsumpcyjne, nie zauważają - samorealizacji. Może to *pł>wa; na fszydżkhsse przez nich zadań nieadekwatnych do oczekiwań pracow-ekóer. Przełożony, który akceptuje siebie, przejawia skłonność do zauważania korzystnych właściwości pracownika. Kierownik, który zna siebie na ogół a*ig popełnia błędów w postrzeganiu podwładnych (Weingarten 1949). Rów-arż to. jakimi cechami, predyspozycjami charakteryzuje się menedżer warun-^1^® postrzeganie pracowników (Bossom, Maslow 1960) i akceptowanie kb cech (Benedem, Hill 1960). Inaczej postrzega swoich pracowników kierownik pewny ssbie niż niepewny , pracowity czy autokrata, nisko czy wysoko oceniający SKbic. Przykładowo kłoownicy charakteryzujący się autokratyzmem, przejawiają iłooDosc do akceptowania pracowników nieśmiałych, podporządkowujących się, sfaomnych, wyrozumiałych, wrażliwych, prostolinijnych i uczynnych.

Postrzeganie danego pracownika przez kierownika może zmieniać się w zależności od tego, w jakim otoczeniu społecznym przebywa ów członek organizacji (Hilgard 1967). W przypadku, gdy dwaj pracownicy są inaczej oceniani przez przełożonego: jeden — pozytywnie, drugi — negatywnie, to gdy menedżer widzi ich razem dochodzi do efektu kontrastu - pierwszego postrzega jako jeszcze bardziej pozytywnego, drugiego - jako jeszcze bardziej negatywnego. Natomiast, gdy dwaj pracownicy są pozytywnie postrzegani przez kierownika, to percypuje ich jeszcze korzystniej, gdy są razem. Jeżeli podwładny A jest oceniany trochę pozytywniej niż B, to występujące różnice w ich postrzeganiu wyrównują się, gdy menedżer widzi ich razem.

Ponadto percepcję pracowników przez menedżera warunkują takie czynniki, jak (Thibaut i Riecken 1955, Bruner, Tagiuri 1954): status społeczny, pełniona rola i miejsce zajmowane w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa. Przykładowo, menedżerowie są skłonni przypisywać inne motywy działania pracownikom o różnym statusie, mimo że przejawiają podobne zachowania. Także członkowie organizacji pełniący odmienne w niej role bywają inaczej postrzegani przez kierowników. Przejawiają oni też tendencję do korzystniejszego percypowania pracowników funkcjonujących na wyższym szczeblu organizacyjnym niż na niższym.