DSC61

I Ryt. 1.11. Panel sterowania aparatu wewnątrzustnego.

w wielu przypadkach zdjęcie w jednej projekcji jest u* wystarczające do diagnostyki, np. zdjęcie zębomt pantomogram. Gdy istnieją wskazania, zleca się nanie więcej niż jednego radiogramu, mim:

•    zdjęcie zębowe skośne celem wyrzutowama obrazu dwóch kanałów korzeniowych, których obraz nakłada się na siebie na zdjęciu w projekcji ortoradal-nej (parz. ryc. 13.12),

•    dwa zdjęcia zębowe w różnych projekcjach do zastosowania zasady parała ksy (ryc. 26.4),

•    pantomogram i zdjęcie zgryzowe szczęki lub żuchwy dla wizualizacji, np. zębówr zatrzymanych, procesów rozrostowych, torbieli itp.,

•    pantomogram i zdjęcia transsektalne w przedim-plantacyjnej ocenie wyrostka zębodołowego,

•    pantomogram i zdjęcie tele-boczne w diagnostyce ortodontycznej,

•    zdjęcie zębowe i zdjęcie zgryzowe szczęki lub żuchwy dla wizualizacji dużej zmtMjr okołowierzchołkowej.

Wpływ geometrii projekcji na diagnostykę próchnicy omówiono w rozdziale 28, inne przykłady zdjęć w więcej niż jednej projekcji zawarte są w poszczególnych rozdziałach poświęconych diagnostyce zmian patologicznych.

I Hyc. 3.12. Przykład trójwymiarowego obiektu badanego. A, Pudełko i metalowymi odważnikami. Dopiero zdjęcia rentgenowskie w trzech projekcjach (B, C, D) pozwalają na określenie struktury wewnętrznej badanego obiektu.

a