DSC64

Tomografia stożkowa CBCT

Ingrid Różyło-Kalinowska

Tomografia stożkowa (CBCT) jest nowym narzędziem diagnostycznym w stomatologii, którego możliwości wykorzystania stale wzrastają. Istnieje wiele nazw tej techniki, a stosowany powszechnie skrót pochodzi od anglojęzycznej nazwy cone beam computed tomography, czyli tomografia komputerowa z wiązką promieniowania w kształcie stożka. Druga z często używanych nazw to stomatologiczna tomografia wolumetryczna (digital yolumetric tomography - DVT), niekiedy z dodatkiem przymiotnika „stomatologiczna" dla odróżnienia od innych zastosowań tej metody. Potocznie, dla ułatwienia komunikacji z pacjentem, badanie bywa nazywane „trójwymiarowym”, a skany o dużym polu obrazowania - „pantomogra-mem 3D".

Podczas stomatologicznego badania wolu metrycznego lampa rentgenowska emitująca wiązkę promieniowania rentgenowskiego w kształcie stożka (stąd jedna z nazw badania) dokonuje częściowego lub całkowitego obrotu wokół głowy pacjenta, a promieniowanie jonizujące emitowane jest w sposób ciągły lub pulsacyjny (ryc. 4.1).

W większości dostępnych obecnie aparatów do badań wolumetrycznych pacjent jest pozycjonowany, podobnie jak do zdjęcia pantomograficznego, w pozycji stojącej lub siedzącej; jedynie w nielicznych urządzeniach pacjenci badani są w pozycji leżącej. Ustawienie pacjenta jest podobne jak w przypadku zdjęcia pantomograficznego. Wykonywania skanów o małym polu obrazowania wymaga bardzo starannego wyboru badanej objętości. Aparat CBCT może być również

» Ryc. 4.1 . Zasada uzyskiwania obrazu w tomografii wolumetrycznej CBCT.