DSC99

W OGRODZIE

i.

najpierw stopy, odległe okolice, chłodny szok surowego dnia po sznureczku nerwów, wracam do siebie, witam się ze skórą (dłonie drapieżne kwiaty) wspomnienie twarzy i świata.

słońce wyłazi zza płotu, tnie trawnik i krzaki weselą się połowicznie, trawa cichutko coś mówi. w cieniu rodzą się zimne perły, słońce je sobie zbiera.

2.

słońce sprzątnęło rosę, od rana świat wymyka się spod stóp, kiedy stoję w progu, liczę pierwsze liście, mam tylko dwoje oczu na to skomplikowane mgnienie i po co mi te kwiaty, kiedy one jutro, ja wczoraj, ostrzem długopisu przybijam do kartki elokwentny podmuch, uderzeniową falę która nam przypala końcówki włosów, paznokcie