DSC07

PRZEJŚCIE

The world poured    and forth

between their eyes once or twice.

(Annę Carson)

Coś tam we mnie i burza tego dnia Urywa się w progu, który przestępujesz Z nieaktualnym uśmiechem na poprzednie)

Twarzy, z blaskiem południowego słońca Na wieczornym czole.

I w oku zamarzają rzęsiste krople

Deszczu jak wypieszczone w morzu

Kawałki szkła i wszystko zaraz się rozpuści

Jak kolorowe masło, w mgnieniu

Słońca, w trzaśnięciu zamykanych drzwi, w szczerym

Wspomnieniu powietrza sprzed deszczu,

W nadziei na nowy blask. Pół ciebie tam,

Pół tu, a wchodząc masz za sobą błyskotliwą Armię lustrzanych zajączków, wypuszczasz je Na momentalny rekonesans.

Nie da się ich złapać. Moje gesty Odzwierciedlają twój chwilowy taniec,

Symetria na wieki wieków, tak Myślimy, a słońce zachodzi nam na progu Gdzie moglibyśmy czasem Się spotkać spotkać spotkać.