DSC18 (2)

Kulte und Mythenin ihren Bezizu den orientali_schen Religionen z 1887 roku. Krytyka nie była dla Mullera czymś no-wym. Niejednokrotnie już bywał przedmiotem napaści, szczegół nie ze strony Andrew Langa w artykule Mythology, umieszczą nym w IX wydaniu Encyclopaedia Britannica. Ten antropolog i folklorysta był enfant terrible religioznawstwa porównawczego. Wyszedł od pognębienia filologii Mullera, aby potem pognębić szkołę antropologiczną Tylora i wysunąć przejętą później przez Schmidta tezę pierwotnego monoteizmu. W encyklopedii angieg skicj zaatakował ,,nieskończonościową” genezę religii z pozycji zdobyczy ówczesnej antropologii społecznej i wytoczył filologowi szereg bardzo poważnych zarzutów. Nie podobało mu się, że Maks Muller wyprowadza swoje ogólne poglądy wyłącznie z indoeuro-peistyki, że jego analizy imion bóstw są często arbitralne, bo oparte na hipotetycznych etymologiach, i niejednolite, że mity pochodzą według niego z jakiejś jednej wyodrębnionej epoki, że końcówki rzeczowników i przymiotników rodzaju męskiego, żeńskiego i nijakiego, czyli rzeczowego, miały wyrosnąć z samego języka, a nie ze stosunków panujących w otaczającym świecie, że społeczeństwa piśmienne muszą zatracać pierwotne znaczenie słów, że na tekście Rigwedy można dokonywać najśmielszych przekształceń interpretacyjnych.    ;>ł

Jak widać, już ze strony Langa spotkał się wydawca Rigioed z długim szeregiem zastrzeżeń czy wręcz protestów. Jednak cic Giuppego był bardziej dotkliwy. Krytyk niemiecki, doskonal znawca antyku i klasyk z wykształcenia, dowodził, że zbiór hym nów J Rigwedy odzwierciedla skostniałą i zrutynizoe ią posta

^{10 lg:}'7^l,°!“^g11’ ^klorej daleko do jakiejkolwiek, tak podkreślane przez Mullera, ludowej świeżości uczuć. Przestrzegał, e mam do czymema z formułkami braminów, nie upow    cymi d

vt‘™^{nGtyCZnyCh Wni}°^SkÓW-    nie umie pi .źdwsta*

tvL w?nnvm^{m 2ar}T^{m n}°^{WyCh k}°ntrargumentów: powtarzt

^y P°^lz3dku, stare twierdzenia i dowody Nie leżał W jego naturze dawanie posłuchu radom i.toczenia Ku owat s zasadą: „wszystko albo nic” i trzon, ,ł    ^ma' ^{merowal S1}

wssr sts

kie podniesiono przeciw mej'dl^'    jednat na^

32