DSC77

. _frn kierunku, niu₃.«_w -w,u-_eo W Określonym io miało miejsce u religio-

determinował konkretne P "    fascynował umysły

_na totemizm, ^6ry na P^łorm ^ _świeże ^    _{w Euro}_

wielu myślicieli, m. m. Freuaa- J    _przestudiował uważnie

pTe i jako świeże, P^l^J *_kich jak B. Spencer

doniesienia podrozmkow i J Rrough Smith, i na tej pod-i F. Gillen, Howitt Grey    _totemistyczncj Nustralii.

stawie przedstawił peł y    _wvkład roli roi wśród

przez

izkich. i jak

Następnie, w części socjologicznej, dał wyk “    ,    .

innych czynników ewolucji    ^

niego za podstawowe i najprostsze w stosunkach Kierował sią zasadą, że religia stanowi formę —-gdyby esencję, serce grupy, jej duszę.'

Dwa akty zaprzątnęły szczególnie uwagę autora P' form,..., ponieważ dobrze pasowały do jego wyjściowy łeczny, klanowy charakter totemu oraz wzmaganie s: gijnego Australijczyków w okresach schodzenia s: klanu. „Totem to forma materialna służąca za osłoni; h żeń tej rozproszonej energii, która stanowi jedyny kultu” — pisał Durkheim na s. 270 o tym zjawisku społecznej. Szkoda tylko, że zapomniał, co pisał na ter. mu James G. Frazer w Encyclopaedia Britannica w mianowicie o występowaniu zarówno totemów zbiór.

0    rożnym stopniu zasięgu, np, klanu, rodziny, jak i tot

djwudualnych pojedynczych wojowników.. Totem u

heima jako symbol grupy bo sin™! n u duszy grupy zawartej w relicb m    “ ^Uust!

dowy Obraz społecznego, grupowego™'

¹    ^Pierwotniejszego, Z    ^f“¹”^ow“^la

czynników ewolucji społecznej, w tych uzn. ■

-i nninrostsze w stosunkach mu

wych : spo-reli-nków obra-dmiot zacji emiz-roku, i, i te >\v in-Durk-e idei

kłil

najeży; się wyłonić

lit di

najpierwotniejszego . Z nienoT *

Chów, bóstw Boga Dr„ • ^{S dopiero} miał si

-i«_gen *,,,,

g|T ‘““tortfa pm*,? "■» «.

tr

d

ni

<7

r ™ sr *