DSC90

20

ni*, reakcje osoby zaangażowanej w lej sytuacji m /byt /łożone, aby można było mieć nadzieje m dokonanie .obiektywnej analizy". Za każdym razem, gdy się c/cmui lub komul przysiadam. dokonuje wyboru. HiVą decyzją może być przyjęcie poglądu, zgodnie z którym uznam druga osobę Jako zdolna do nauczenia się czego* w danych warunkach.

Jciti wierzę w to. że zadanie, które stawiam przed uczniem Jest skrojone na Jego miarę, to będę mc starał znaleźć w faktach potwierdzenie mojego przekonania. Rzeczywistość wokół mnie obfituje w fakty. Jeśli Jestem przekonany, te dana osoba może sprostać zadaniu, przed który m stąjc. lo będę się starał znaleźć w przeszłości tej osoby Jakieś uprzednie sukcesy. jakieś znaki. Jakieś ślady, które by mogłyby podtrzymać moje przekonania. I na odwrót, jeśli uwa/am. że zadanie przed którym staje uczeń jest niewykonalne, lo wówczas będę się starał zauważać przeszkody i trudności, które będą stanowiły dla mnie alibi oczekiwanej porażki. W takich poszukiwaniach odniosę sukces, podobnie Jak uwieńczone sukcesem będzie poszukiwanie argumentów za możliwościami rozwojowymi.

Uważam, że przekonanie o możliwościach nauczenia się nie może zostać wydcdukowanc na podstawie analizy rzeczywistości. Postawa, którą przyjmuję w stosunku do lego przekonania, pozwala mi na osiągniecie tego. o czym myślę, że Jest realne. To moja postawa warunkuje lo. czy interpretuje takty jako wskaźniki tego czy zadanie Jest wykonalne lub niewykonalne. W stosunku do każdej osoby, dziecka lub dorosłego, których mam czegoś nauczyć, mogę zająć jedną z dwóch postaw. Albo uznaje, że jest to ktoś kto może się czegoś nauczyć, ktoś kto może ewoluować, albo postrzegam tę osobę jako zamkniętą w pewnym schemacie i skazuję, z mojej perspektywy, na powielanie tego schematu. Mówiąc innymi słowami, w nauczaniu nigdy nie znam rzeczywistości. ale muszę odkrywać rzeczywistość- Muszę w realiach nauczania poszukiwać znaków, wskazówek i punktów oparcia, tego wszystkiego co może nawet w sposób bardzo skromny podbudować moje plany edukacyjne. To. co jest możliwe od lego co jest niemożliwe odróżniam na podstawie analizy sukcesów i oporów, które mogę spotkać przy realizacji nauczania. Czy można ocenić czyjeś możliwości bez podjęcia próby wspólnej realizacji jakiegoś zadania? Czy w przypadku porażki można stwierdzić, że byka ona niemożliwa do uniknięcia, jeśli nie próbowałem innych sposobów* oddziaływania? Czy można stwierdzić, te zostały wyczerpane możliwości oddziaływania? Przecież cechą charakterystyczną inwencji Jest to. że jest nieprzewidywalna'".

Każde oddziaływanie nauczyciela, wychowawcy czy kogokolwiek, kto pełni funkcję nauczycielską, wiąże się z przyjęciem jakiegoś poglądu na to. czy osoba na którą się oddziałuje, charakteryzuje się zdolnościami pozwalającymi na przyswojenie materiału, który ma jej być przekazany. Każde oddziaływanie edukacyjne wskazuje na przyjęcie wcześniejszych założeń, założeń uprzednich w stosunku do obserwacji, założeń filozoficznych przyjętych a priori. W trakcie oddziaływania edukacyjnego mogę obserwować postępy, osiągnięcia czy ujawnienie się nowych możliwości u osoby, na którą oddziałuję. Tc obserwacje mogę porównywać z moimi uprzednimi założeniami. Poprzez takie porównywanie mogę lepiej poznać osobę, na którą mam oddziaływać W samym uczniu nic wyraźnie nie wskazuje na możliwość zmiany. To moje oddziaływanie nauczycielskie musi do zmiany pobudzić. Ja muszę się zaangażować w działanic. które pozwoli na wspólne zrealizowanie jakiegoś zamierzenia. Wiary w możliwość przyswojenia sobie jakiejś nowej wiedzy czy postawy nie można budować na jakiejkolwiek wcześniejszej znajomości osób. na które mam oddziaływać. Jest odwrotnie, na bazie wiary w możliwości uczenia się można budować poznanie drugiego człowieka. Ta wiara wpływa na tworzone fakty. Taki punkt widzenia może się kłócić ze zdrowym rozsądkiem. Ale uważam, że zdrowy rozsądek zbyt często wchód/i w kompromis z .ustabilizowanym chaosem”.

Komentarz do:

¹ "Starałem się ten punki *idxcaa przedstawić • swoich pracach, zwłaszcza w Lłcolc. modę dcmplot. (ESf cditcur. Pan*. 5-te wydanie. 1990. sir. od 123 do 127). Głównym zadaniem refleksji pedafogiCMej Jest pomoc w poznaniu ucznia poprzez obserwacje jego reakcji i uzyskanych rezultatów w stosunku do st*wun»ch

21

Mf ntowł zadań. Takie podoicie bazuje nn Innej epWemologU aU .pedapotika peyeholopizutac.'. która przez dlujlokre.zdomlnow*refleks* pedapopiczną. .Ptda*»kapsycfcotopiz^c.* zaktadata.>cpropozycjep» dajjogic/ne powinny być kontuuowanc m bazie obserwacji psychologicznej. Przyjmuję inny punki •Dicta. Uwalam, le punkiem wyjteta powinno być Mawianie uczniom zadań I wspólna praca, nauczyciela wraz uczniem nad wykonaniem le«o zadania. Poznanie ucznia następuje popem obserwacje rezultatów Rozwijam len lemat w mniejszej ksltfce w rozdziale 17 Anallia pnynyn l pmruktwanle r>:.sU,:ań.