DSC09

DO WSZECHSTWÓRCY.

10. 82.

1.    Stały w zamysłach zrodził ojciec wzroku W tłuszcze ofiarne pogrążone światy, —

A gdy już krańce były utwierdzone Wówczas się ziemia wraz z niebem rozsnuła.

2.    Jest Wiśwakarman potężny, myślący, Stwórca, rodziciel, najwyższe zjawisko! — Tych myśli tylko ofiarą się cieszą,

Choć JEDEN, słyszą, jest poza gwiazdami!

3.    On naszym ojcem, on, rodziciel, stwórca, On zna istnienia i wszystkie siedziby!

On jeden bogom imiona nadaje, — Wszystkie istoty idą go się pytać!

4.    Pierwsi wieszczowie, jak ofiarni piewcy, Obfite skarby złożyli mu w hołdzie,

Oni te wszystkie istoty stworzyli Z blasku i cienia i z eteru skupień.

5.    Co jest wysoko ponad niebem, ziemią, Ponad bogami, nad duchami złemi?

Co było w wodach najpierwszym zarodkiem,

W" którym bogowie siebie oglądali?

6. On to był w wodach najpierwszym zarodkiem, W którym bogowie istnieli zamknięci,

JEDEN, w wieczności piastę osadzony,

Z której stworzenia wyrastają wszystkie!

ji 7. Nie znacie tego, kto to wszystko stworzył, / Wręcz coś innegojnpsięię..w.,swym. sercu! — I ■ Dymem osnuci, szepczący modlitwy,

Kapłani włóczą się — mordercy zwierząt!    '