DSC17

Byli dawcy zarodków, były sił skupienia, Samorództwo u dołu, u góry dążenie.

6.    Ale kto wie to wszystko, kto mógłby wyjaśnić, Skąd wszystko to powstało, skąd ta nowa twórczość? Bogowie są stworzeni wraz z stworzeniem świata,

A wiąc któż może wiedzieć, skąd wszystko powstało?

7.    I skąd cała ta różność powstała w twórczości?— Ten, kto ją stworzył może, lub może nie stworzył, Ten, kto jest władcą wielkim w najwyższych niebiosach, Ten wie zapewne wszystko, a może też nie wie?

ZAKLĘCIE W CELU POZBYCIA SIĘ WSPÓŁZAWODNICZKI.

ze. 145*

1.    To oto ziele wykopuję,

Roślinę w siły przebogatą, —

Nią się wypędza drugą żonę,

Męża napowrót się osiąga.

2.    Szczęśliwa, z liśćmi szerokiemi, Silna, przez bogów w górę pchnięta, Zdmuchnij daleko drugą żonę,

Uczyń, by mąż był tylko moim!

3.    Ja jestem silna, o ty silna!

Od najsilniejszych ja silniejsza, Współzawodniczka, druga żona —

Ona najsłabsza jest z najsłabszych!

4.    Nie nazwę nawet jej imienia, Niechaj tym mężem się nie cieszy, Precz stąd, daleko, gdzieś w oddalę, Wypędźmy razem drugą żonę!