DSC 73

Piłsudskiego, co w zbudowanym na niej micie jego osoby, Stąd\zinnytuci<,n i zowany kuli Pierwszego Marszalka w latach 1926-1939 można traktować U,    (

podstawę istniejącego do dziś jego mitu. Opis rozwoju kultu Piłsudskiego w    1926

lalach odkrywa korzenie dzisiejszej tożsamości narodowej i świadomości hiu,,    cego

rycznej wielu Polaków.    ,    _01C ■

Odrodzone w 1918 r., po 123 lalach rozbiorów, państwo polskie stanęło przcrl    elen

zasadniczym problemem ujednolicenia byłych zaborów pod względem gospodsr    kao

czyni i prawnym oraz kulturalnym i politycznym. Jednocześnie, od przyjęcia    ee 3

w 1919 r. przejściowej konstytucji, klimat polityki wewnętrznej znacznie się po-    W*¹

gorszył w wyniku sporów politycznych o kształt przyszłej konstytucji. Po nadaniu ^tw‘ parlamentowi przez konstytucję marcową ważnych kompetencji, system wielo-partyjny stal się niestabilny, gdyż młodą republikę parlamentarną wciągnął wir walki o władzę i intrygi towarzyszące częstym zmianom rządu. Po puczu w maju 1926 r. Piłsudski utworzył „moralną dyktaturę", która z konstytucyjnego punktu widzenia zachowywała wcześniejszy system. Określana mianem „sanacji” rozwinęła się stopniowo w autorytarny reżim, którego punktem kulminacyjnym w bru-talnym eliminowaniu opozycji politycznej była tzw. „afera brzeska" w 1930 r.

Przyjęta w 1935 r., krótko przed śmiercią Piłsudskiego, konstytucja kwietniowa oznaczała pierwszy krok ku totalitarnej strukturze państwa. System ten nadwątliły po jego śmierci walki diadochów, tworzących reżim pułkowników, i polityczna miałkość jego następców, brakowało im bowiem osobistego autorytetu i nieugiętej siły woli ich wielkiego wzorca. Formalnie jednak system istniał nadał, choć Edward Rydz-Śmigły. następca Piłsudskiego na stanowisku generalnego inspektora polskich sił zbrojnych, bezskutecznie próbował przy pomocy Obozu Zjednoczenia Narodowego (OZN) zlikwidować pogłębiającą się przepaść między obozem rządowym i polityczną opozycją.

W tej trudnej sytuacji politycznej młoda republika musiała się też postarać o stworzenie własnej samoświadomości i tożsamości dla swoich obywateli, zważywszy na wydatny brak identyfikacji i tożsamości wśród mieszkańców dawnych zaborów. Jednoczącej świadomości państwowej brakowało również dlatego, źe w II Rzeczypospolitej jedną trzecią ludności stanowiły mniejszości narodowe. Nowoczesna świadomość narodowa powstała w okresie zaborów miała swoje punkty odniesienia przede wszystkim w fakcie, że Polska była państwem podzielonym przez trzy mocarstwa i w tradycji XIX-wiecznych polskich walk narodo-miwyzwołeńczych. Odzyskanie państwowości w 1918 r. podważało tę historyczną świadomość i wynikającą z niej tożsamość, albowiem długo wytęskniony ceł, odrodzenie Polski, został osiągnięty,

Piłsudski nadawał się do roli nowej postaci identyfikacyjnej, gdyż podczas I nn światowej zdobył popularność jako wojskowa i polityczna osobowość przywódcza, a w fazie konsolidacji młodego państwa polskiego w latach 191&-1921)

Mag wjśntni tzef państwa i naczelny dowódca. Nie udało mu się jednak zyskać sympatii ponadpartyjnej

W ■ syluacj yju1II4 wprowadzenia wspieranego przez parni wu oddawana czci Marszałków; ■ fakt H jego u| pt%nrn mini