Ikowita i absolutna; wszech-dza musi być, logicznie biorąc "zność sama w sobie. Odnosi wiedza częściowa, względna, P jak do naszego. Istnieje
Si, to zarówno do myślenia pojęciu i w po-
jednak różnica między wsze tQ rói,njca ilościowa, lecz
jęciu umysłu prymitywnego. J wszcchwicdza nie może jakościowa. Dla umys u P gni absoiutna, ten problem
być - ilościowo an jakościowo jest względna
w ogolę me istnieje . który z konieczności pod-
^wiedzący jedynie w dzień; piorun jest świetlistym sznurem rzucanym przez Karci, któiy pozwala mu widzieć także nocą, itp.). Pierwotna wszechwiedza boska jest względna przede wszystkim w tym, co dotyczy jej obiektu, gdyż nie jest to całokształt tego, co wiedza objąć może, lecz tylko pewien określony zakres. Baiamc, pisze Lang 75, nie musi znać właściwości promieni Roentgena ani — moglibyśmy dziś dodać — budowy atomu. Obiektem specyficznym wszechwiedzy boskiej jest człowiek i jego postępowanie, człowiek i jego uczynki.
W całym Starym Testamencie, zwłaszcza jednak w Psalmach i tekstach sapiencjalnych wychwala się jako wszechwiedzę Jahwe nie tyle mądrość Boga-stwórcy, Boga, który zna świat, bowiem go stworzył, ile znajomość wszelkich spraw ludzkich. Pan przygląda się z nieba ludzkim uczynkom, zna drogi, jakimi chodzą, zna każdy dobry i zły postępek (Oz., 7.2). W żadnym momencie człowiek nie może ujść wzroku Jahwe; nigdzie nie może się przed mm ukryć. Całe jego życie, dzień po dniu, toczy się przed oczyma PLana; TJ]ko b°zbożnik Podaje w wątpliwość wszechwiedzę bo-s ą, y ko złoczyńca łudzi się, że zdoła uciec od tego wszystko-
P0d°bne P°fccia 1 motywy spotyka się także W t0kU naSzych ^odów dowody na
uczynków !udrki,t GJ Str°nicy te^ ksi^żki' Znajomość
runfe i Mitr,™ .przyP‘suje sl<? Amonowi, Szamaszowi, Wa-
Puluga, Karci, ^<£ ^ W°nek*U-
uczynkf złe. Nitki^d^W Chwlcdzy boskiej Słl Przede wszystkim Niekiedy bywają nawet dokładnie wyszczególniono
20