DSC�67

26. Wiatrom uczynił wagę,

n wody odważył pod miarą.

26.    On tei prawo dżdiom postanowił,

a drogę błyskawicom gromów.

27.    Wtenczas ją widział i Kłosił Ją:

zgotował ją I doszedł Jej

Hiob, 28.20—27 (por. Ecc.,

„Mądrość” (chokma) uosobiona jako pierwszy twór Boga (Przypow8.22 i nast.; Ecc., 1.9) jest obecna przy stwarzaniu świata.

27.    Gdy gotował niebiosa, tamcm była;

gdy rozmierzał okrągłość nad przepaściami;

28.    Gdy utwierdzał obłoki w górze,

i umacniał źródła przepaści;

29.    Gdy zakładał morzu granice jego,

i wodom, aby nie przestępowały rozkazania jego;

gdy rozmierzał grunty ziemi;

30.    Tedym była u niego jako wychowanice...

Przypow., 8.27—30

3.    Wyszłam z ust Najwyższego

i jako obłok okryłam ziemię.

4.    W górze ustanowiłam siedzibę moją,

a tron mój nn kolumnie z chmur się wspiera.

5.    Sama jedna obeszłam w krąg sklepienie niebios

i przemierzyłam głębokość otchłani.

6.    Na wodach mórz i na całej ziemi,

nad wszelkim narodem dzierżyłam władzę.

Ecc., 24.3-6

Owa chokma, która jako mądrość Boga przejawia się szczególnie w dziele stworzenia ³, która — z drugiej strony — jako mądrość ludzka, czyli mądrość boska w człowieku⁴, jest zarazem znajomością przyrody (żywiołów, pór roku, gwiazd, ludzi, zwierząt i roślin: Ks. Mądr., 7.17 i nast.), biegłością techniczną*, wróźbiurstwem, u nawet sztuką tłumaczenia snów (Don., 2.23.28 i nast., 47) — jest więc, mimo pewnych oczywistych zbieżności, zasadniczo różnu od wszechwiedzy Jahwe, która, jak widać, dotyczy przede wszystkim postępowaniu rodzaju ludzkiego.

102