elas 5

c) Para elementów polaryzujących światło

Jak wiadomo najprostszym sposobem polaryzacji światła jest kilkukrotne całkowite odbicie promienia świetlnego padającego na płytę szklaną pod kątem granicznym. Jednak w praktyce najczęściej stosuje się do polaryzacji światła bardzo wygodne foliowe filtry polaryzacyjne.

W przezroczystej folii    są

umieszczone uporządkowane niewielkie kryształy minerału (herapatyt lub rzadziej turmalin) o grubości rzędu kilku setnych części mm. Minerały    te

posiadają własność dvchroizmu

•    ^-    i    |

i i di i leli ii C S i k3 i\. L v » y i. j C> . —

Drgania o amplitudzie    A,

zachodzące w płaszczyźnie nieuprzywilejowanej,    po

przejściu przez filtr ulegają wygaszeniu, natomiast drgania o amplitudzie B, drgające w płaszczyznach

uprzywilejowanych, tracą tylko niewiele energii.

Od roku 1938 stosuje się polaroidy wykonane z cienkiej (ok.lmm), przezroczystej folii poliwinylowej o budowie polimerowej. Po jej podgrzaniu i odpowiednim rozciągnięciu otrzymuje się uporządkowanie łańcuchów polimerów, dotychczas chaotycznie ułożonych.

Po wygładzeniu i utwardzeniu folii stanowi ona bardzo dobry dychroityczny filtr polaryzacyjny. Oznacza się go literą H. Najczęściej obecnie stosowane filtry anglosaskie firmy Polaroid Co o symbolu H32 polaryzują 99.97% promieni przepuszczonych przy sprawności 32%. Dwa takie skrzyżowane filtry przepuszczają tylko 5-10' % światła pierwotnego. Taką wysoką sprawnością filtry te charakteryzują się dla światła 480<A,<750nm (spada o połowę dla światła fioletowego).

3. Polaryskop liniowy

Na rysunku 3 przedstawiono schemat polaryskopu liniowego na światło rozproszone, powszechnie stosowanego do typowych modeli elastooptycznych.

Polaryzator P. np. o płaszczyźnie polaryzacji pionowej przepuszcza strumień świetlny O₀. Do modelu dociera drganie o wychyleniu W_p(l) i trafia w „kostkę” kontrolną „K”

modelu. Model jest obciążony dowolnym układem sił I].../]. Drganie to, przechodząc przez

model o grubości A zostaje zmodyfikowane przez materiał dwójłomny modelu, jak to opisano

w p.2a.

■N

Stosuje się także (szczególnie do wiązek równoległych) niewielkie (kilkanaście nim) kryształy naturalne posiadające naturalne własności dwójłomne np. z. kalcytu. W wyniku odpowiedniego szlifowania tych polan zatorów tylko jedna wiązka promieni jest przepuszczana przez taki polaryzator. a inne promienie wskutek całkowitego wewnętrznego odbicia ulegają całkowitemu wygaszeniu. Spotykane nazwy: pryzmat Nicola. pry zmat Glana-Foucoulta i in | I